با طعنه می رانی چرا؟

درود بزرگوار
زیبا بود 👏🌺🌺

درود بر شما
غزل خوبی بود

درود بر بانو ادیب ارجمند
نبض قلمتان سبز
مانا باشید و نویسا

درـود
زیبا سرودید

درودتان نازبانوی عزیز
زیبا غزلی از تراوش قلمت خواندم
آفرین بانو جان
الهی که رد قلمت بر مدار عشق ومهر همیشگی
ارامش وشادی همسفره دلت

درود بر شما بزرگوار
زیبا سرودید. خرده اشکالات وزنی هم داشت.

درود برشما
زیبا بود

درود نازبانوی ناب
زیبا سرودی
مانند باقی اشعارت قوی و خواندنی بود

درود خانم ادیب گرامی
غزل با ذوقی بود
جسارتاً در بیت پنجم:

حالت نمی فهمم کنون، این آه های دم به دم
وقتی به کامت می رسی، نالان و گریانی، چرا؟ 

حذف (را)ی مفعولی در زبان فارسی امروز، مرسوم نیست، هرچند در زبان فارسی قدیم بسیار استفاده می شده.
حالت(را) نمی فهمم...
خب اگه (را) بذاریم که وزن به هم میخوره🤔
پس باید طوری کلام رو تغییر بدیم که این مشکل حل بشه، مثلاً:

(هرگز نمی فهمم تو را)، این آه های دم به دم
وقتی به کامت می رسی، نالان و گریانی، چرا؟ 

به زبان امروزی(و زبان بقیه ی شعر) نزدیکتر نشد؟
البته این صرفاً یه نظر بود و چه بسا اشتباه باشه، ولی میشه بهش فکر کرد
و اینم بگم که سرودن شعر به زبان قدیم یا جدید اشکالی نداره، اون چیزی که مهمه و بهتره رعایت بشه اینه که زبان شعر یکپارچه و یک دست باشه، یعنی شعر وحدت زبانی داشته باشه، یعنی یا تموم شعر به زبان قدیم باشه، یا تموم شعر به زبان امروزی، و کلاً منظور اینه که عناصر زبانی اعم از واژه ها و دستور زبان به کار گرفته شده مربوط به یک مجموعه یا سبک باشه

بدرخشید در آسمان ادبیات

اجبار نیست این رفتنت ،خود خواستی ترکم کنی
حالا تَعمُد می کنی ، چون کوه ویرانی، ‌! چرا؟

درود بر شما بانوی ادیب
زیباست و قلم خوبی دارید

بسیار زیبا و روان بانوی بزرگوار
لذت بردیم