صواب نبود

بیمارم از لجاجتی کردی که صواب نبود
وادارم به خجالتی کردی که صواب نبود
از اوج، به زیر کشیدی عقابِ جانِ مرا 
دربندِ آن حقارتی کردی که صواب نبود
اندوخته های باورِ مرا، با فریب و زور
سرمایۀ تجارتی کردی که صواب نبود
با ظاهری متین و خِصلتِ عشّاق آمدی
امّا چنان قساوتی کردی که صواب نبود
با وعده و وعیدهای دروغینِ خود، مرا 
خواهانِ استقامتی کردی که صواب نبود
هم ، تار و پود همۀ  آرزوهای خوب را
خاکستر رفاقتی کردی که  صواب نبود
هم، خانه را که آباد به هزاران امید بود
ویرانه با حماقتی کردی که صواب نبود
دردا، که بعد از تحمّلِ این درد ها، مرا
مجبور به ندامتی کردی که صواب نبود