خیالِ خام

در خیالِ خامِ خود
با نگاهی خیره بر سقفِ اتاق
------ غرقِ رویا می‌شوم:
ساعت شش؛
 کافه فردوسی؛
 قرار...
می‌رسم از دَر دلم آشوب را قُل می‌زند
می‌نشینم روبه‌رویت با سکوت
گونه‌ات انگار قبل از من کمی باران زده
همچنان حس می‌شود پس‌لرزه‌هایش در گلوت
این در آن در می‌زنی با حرف‌های مختلف
زیرسیگاری پُر از تَه‌فکرهایم می‌شود
دل به طوفان می‌زنم؛
 من؛
 تو؛
 تمام
------ ناگهان تصویر واضح می‌شود
چشم‌هایم چشمه‌های گرمِ اشک
خیس شد سقف اتاق