اشک مهتاب

وقتی که در دل شب ، دیوار غم بنا شد دنیای بی عبورم ، با درد پا به پا شد آجر به آجرم را می چید تا ثریا با لحظه های تارم ، اندوه آشنا شد وقتی که اشک مهتاب با شور می تراوید رویای هر ستاره ، از آسمان جدا شد یک سایه از حضورت افتاده روی قلبم فریاد بی صدا و رازی که بر ملا شد آرام ، آیه ، آیه ، از گونه ام چکیدی دستان در قنوتم مجذوب ربنا شد مبهوت بر سیاهی ، سمت طلوع فردا با رقص قطره ی شب ، از چشم من رها شد