شباهنگام

درود بزرگوار
بسیار زیبا و جالب بود

درودبرشما
زیبابود

والبته جای بهترشدنم هم دارد
استادمحمدی هم زحمت کشیدند وبه نکات ارزشمندی اشاره داشتند
موفق باشیدشاعرجوان

بداهه ای تقدیم شعر زیبای شمابزرگوار
دررا به روی شعرایت واکردی
بساط شعر برپاکردی
عشق با شعر احیاکردی
مانند همیشه غوغاکردی

درود بر شما
زیبا بود🌹

درود امین عزیز ، رفیق هنرمندم
شعر دلنشینی بود ، از دل بر آمد و بر دل نشست
با احترام لایک شد
بهترین های روزگار و برات آرزو می کنم
در پناه الله یکتا سعادتمند باشی

و من
رخ به نیم‌رخ‌ات نشسته‌ام
روی "زمین"
منت‌کش و عشوه‌کش دلربا سیمایت
ای دوم‌شخص شاعرانه‌های من!

درودتان
شاعرانه ای لطیف و دل انگیز
لذت بردم

درود علی جان احمدی عزیز
قلمت سبز
سرفراز باشی

بسیار زیبا بود قلمتان مانا

درود بر شما
جذاب و دلنشین
پاینده باشید.

درود و عرض ادب و ارادت بزرگوار
بسیار عالی درودتان باد

سلام و احترام
درود بر شما
🌹🎋

درود بر شما چه تعابیر زیبایی،لذت بردم
ماندگار باشید

درود و سلام امین عزیز و گرامی، بعد از مدتی چه خوش است دیدن رویت و خواندن شعر بسیار زیبا و هنرمندانه ات. قبل از همه باید از شما پوزش بخواهم که دیر خدمت رسیدم بخاطر گرفتاری کاری خودم که تأسیسات است و در این آغاز فصل گرما برای ما دردسر آفرین است.
دوست عزیز و برومندم. که در زمان غربت و ناآشنایی ام در این سایت که هنوز هم خاتمه نیافته تو چقدر با مهر و بزرگواری مرا از این تنهایی رهایم می ساختی و امید و تسکینم می دادی.
نقدی را در بالا دیدم و پاسخ مظلومانه و به غایت غم انگیز تورا که انگار شاعری را بعد از سرکوب بیرحمانه اثرش نظاره گر باشی. ما در این سایت سروده هایی در حد یک جمله و عبارت داشتیم که آش دهن سوزی هم نبودند اما این یک بام و دو هواهای ما یکی را در تقدیس و بی عیبی و کمال زیبایی توصیف می کردند و دیگری را با یک خط قرمز بر شناسنامه اثر به سمت سرنوشت محتوم می راندند. در صورتی که فی الواقع نه تنها در این سایت بلکه در کل ایرانِ ما، نه این درست است و نه آن. نه کسانی به شاعری بی عیب و نقص خودشان می توانند ببالند و نه کسانی از گفتن و بیان احساس شان واهمه داشته باشند و زبان به اعترافی بگشایند که به غایت ظالمانه است. من این جمله را از خودت که در پای شعر یکی از عزیزان این سایت نوشته بودی خواندم و دلم را ریش ساخت:
« . . .
شرمنده‌ام از اینکه مدتی غایب بوده‌ام. برگشتم با اثری بی در و پیکر- لااقل دال بر اینست که هنوز زنده‌ام!- و مشتاق تر از همیشه برای بودن با شما عزیزان.
. . . »
بلی اشتباه نمی کنید این کلمه ها را امین عزیز و مستعد و هنرمند و امیدوار نوشته است که بعد از مدتی دوباره به جمع دوستانش برگشته است. اما خود شعر:
کوتاه نویسی در این سایت هرگز عیب شمرده نشده و تازه شباهنگام کوتاه کوتاه هم نیست. من پاراگراف یا بند اول آن را می آورم که بر خلاف گذشته که در درک مضمون شعرت مشکل داشتم و خودت هزار نکته به من آموختی این بار توجه اساتید و مخاطبان عزیز را به نکته ای بسیار با ارزش جلب می کنم و آنوقت به زیبایی کلام و هوش و خیالات شور انگیز شاعر می پردازم:
« . . .
شاید خیال کنند
که سال‌های نوری فاصله دارند
اما به یاد دارم شبی را
که این سال‌های سال
خوار و ذلیلِ سانتی‌مترِ نگاهم شدند
سوی قاب مشکی‌بافت آسمان شب
گرد هم آمدند
. . . »
واقعا فکر کنیم و به عمقی که در این چند سطر نوشته شده است توجه کنیم. برای خود من که با ریاضیات و مفاهیم نجوم و فیزیک و دیگر چیزها نا آشنا نیستم خیلی عجیب بود که یک نفر بتواند اینچنین واقعیات سماوی را با دیدگاه و تخیلات زیباشناختی انسانی در هم بیامیزد و برای دومین بار نشان بدهد که شاعر ما قبل از همه انسانی است که به آسمان و ستارگان و مفاهیم مربوط به آن حساس است و آن ها را سرچشمه ای برای احساسات شاعرانه خودش قرار می دهد.
حالا سئوال بنده اینست که آیا نقد کننده محترم به مفهوم این کلمات راه یافتند. حتما آری. چرا بیان نکردند. اگر همه شعر شاعر همین بود بقیه را من خط می زدم و این بند را در دفترم برای همیشه نگهمیداشتم . گرچه الآن نیز صادقانه بیان می کنم که برای تمامی عمرم من این برداشت م. امین را از این واقعیت سماوی در ذهن خواهم داشت و به دیگران نیز خواهم گفت.
امین عزیز چه می بیند در آسمان . خدای من! گیتی را می بیند. به قول کسانی که به واژه های خارجی علاقه مندند یونیورس را می بیند. نه کهکشان را ، نه کهکشان ها را بلکه مجموعه عالم را می بیند که ما به اشتباه و تصور ناقص خودمان به آن می گوییم آسمان. او گیتی را می بیند که تقریبا همه آن ذرات نورانی ضعیف گاها نه تنها ستاره نیستند بلکه خیلی هایشان کهکشان هایی هستند که از همدیگر مسافت های نجومی فاصله دارند که هر گز به هم نمی رسند ، مگر در تراکم های موضعی و یا زمانی که فرضیه ای وجود داشته باشد که بگوید کائنات در حال انقباض بوده و به همدیگر نزدیک می شوند. در حالی که اکنون برعکس آن آموزش داده می شود. جهان در حال گسترش است و همه چیز ها از همدیگر دور می شوند و با سرعتی سرسام آور. کجا می روند معلوم نیست.
شما این شاعر جوان را ببین که این ها را در مخیله خودش جا می دهد و بخاطر ترسی که از این نقد های (!) ما دارد آن را با مطالب پیش پا افتاده دیگری در هم می آمیزد . بیامیزد چه اشکالی دارد. اما صدف او دارای یک مروارید نفیس و گرانبهاست من در این هفتاد سال عمر باطله ام همچین توصیفی ندیده بودم و در برابر م.امین سر تعظیم فرود می آورم. وبه او آفرین می گویم.
هنر امین در کجاست. او می گوید عجایب خلقت را ببین که من اینهمه ستاره، نه ببخشید ستاره چیه؟ کهکشان ؟ باز هم نشد. آسمانی را که امین می بیند کل جهان است. گیتی است و یونیورس است اما چه زیبا بیان می کند که این اجرام فضایی که میلیاردها سال نوری با هم فاصله دارند چقدر با ذلیلی و کوچکی در سانتیمتر زاویه دید من جا می گیرند. اوج تفکر فیزیکی و اپتیکال. خوب شاعر چه کاری کند عظیم تر از این. با شکوه تر از این. که از همه مهمتر ذهن پویا و فعال اوست که به این چیزها یا فکر می کند یا مطالعه می کند و آن ها را از جایی به ذهن می سپارد در هر صورت آفرین بر او . من اگر داور شعر سپید بودم بهترین مدال را به امین می دادم. تفکری جامع در یک کلام کوتاه اما نه دم بریده
از امین می خواهم به خودش اعتماد کند. آنچه از احساس او تا نوک قلم ذهنش خطور می کند اولویت دارد. دیگران موظفند به آن توجه کنند و ارزش قائل بشوند. نه این که اینجا شناسنامه باطل کنند و جای دیگر انگار که حاکم سرزمین شعر باشند مهر بی عیب و بی نقص را بزنند. من جای امین باشم پشت سر هم می سرایم بد هم باشد مشکلی نیست ما از همدیگر می آموزیم همه به هم محتاجیم. این مسابقات و وزن کشی و نقد ها هیچگونه ارزش و اعتبار علمی و هنری ندارند مگر این که جوان مشتاقی را در راه سرودن و هنر آفریدن قربانی منویات و سلیقه های معیوب خودشان نسازند.
جوانان را نه به بهانه نوپردازی و سایر اسامی دهن پرکن سراسیمه و دهن بین نسازیم. به آن ها فرصت بدهیم خودشان احساس کنند و خودشان بیان کنند. در مسیر این سرایش و به اشتراک گذاری خودشان کار خودشان را تکمیل خواهند ساخت.
جلوی چشممان عاقبت کسانی را که به این یا آن سلیقه رانده می شدند می بینیم.

سلام و احترام جناب احمدی ادیب
پویایی ذهن و آمادگی برای پرواز از ویژگی اندیشه تان است ،گاهی آماده میشود و میخواهد پرواز کند و خلق مفهوم و تخیل کند اما نمی تواند ،نیاز به بال در شعرتان احساس می شود ،بالهایتان را پیدا کنید
امیدوارم که در ادامه با مطالعه ساختاری منظم و در عین حال پرداخت به مفهوم را در آثارتان شاهد باشیم
تقدیمتان

درود به شما جناب احمدی



برقرار باشی

سلام جناب عرض ادب تشکر