تورا من دوست می دارم

تورا همیشه دوست خواهم داشت...
تورا همیشه دوست خواهم داشت
   تورا با خودم در هر گندم زاری به تماشا نشسته ام
به جهانی که اگر بود ندیده امو تورا به جهانی به تماشا نشسته ام
تورا در هر گذرگه ماه و ستارگان،
چون نوازش نسیم درگذرگه هر زمان،
چون حریر لطف بر دل زخم بی کسان،
 دوست خواهم داشت.
تورا درکنار خودم روزها و هفته ها گم کرده ام و همچنان با اندیشه ای لرزان و امیدی ترسان گشته ام تا من و تو را در نگاهی به دور از حسرت یافته ام. 
که در حسرت تمام نبودنهای تو را دوست بدارم
آنجایی که ایستاده بودند به تماشا نشسته ام خود وتورا 
تا بدون همگان تنها تورا دوست بدارم

   با تمامِ هستم به تمنای جهانی  ،باد و برگی نکند صدایی، تا من همچنان خود و تورا در خیالو بهانه ام اندکی بیشتر تماشا کنم،

تورا دوست داشتن چه خواهد مگر،
که من از بود اندکی گذر کنم،
چه میشود مگر از غرور به چنگِ محبتو عشق گذر کنم.
چه میشود انجا که در طلوع، جهانی به همت خورشیدو انفاس صبا دل تپیده اند و منی که تنها به بودنِ هر بار تو جان تپیده ام 
 وچنانم که هر گذاری از عمر اگر به همین نامو نشانم صدایم کنند دریغا که جز یادی از تو مرا خوش نخواهد کند
تورا من دوست میدارم .......