سر به هوا بود دلم

سر به هوا بود دلم كه آن هوا مال تو بود
به دانه ای صید تو شد كه بر لبت خال تو بود

دام بگستري چرا ز تاب گيسوان خويش
اگر پریده ام دمی از آن پر و بال تو بود

دلم چو جلد كفتريست هميشه در خيال تو
به غير بام تو مگر مرا چو امثال تو بود

نبود مثل تو كسم كه بوده اي همه كسم
تمام شادي و غمم تابع احوال تو بود

شادي تو شعف مرا غم تو ماتم من است
عزيز دل مرا چنين حكمروا حال تو بود

مرا دليل صد هزار اگر كه كشته ي توأم
چو صد هزار حٌسن تو آلت قتال تو بود

كجا روم ز فكر تو خيال خام چون كنند
به هر كجا روم مرا خيال سیّال تو ‌بود

همیشه لبخند بزن تا نزنی دست به نبش
که تربتم به گونه ات دو جلوه ی چال تو بود

به چشم من نگاه کن به غیر خود نمیرسی
قهوه ی چشمان مرا مسلما ًفال تو بود