غم دنیا

می روند از پی هم روز و شب عمر ولی
غم دنیاست که پیوسته به دل می ماند
.............................................
وقتی به شب نشینی رویا نشسته ام
اعصاب لحظه های مرا خورد می کنی
.............................................................
خو کرده ام به پهنه ی دریا که آتشم
با موجهای سر کش خاموش می شود
........................................................
مثل پروانه های نورسته فرصت پیله را رها می کرد
دشمنش بر سوار هر لحظه طرح یک حیله را بپا می کرد
..................................................................
در حرام و حلال گم شده ام در پس احتمال گم شده ام
حسرت داد می کند بیداد پشت مشتی خیال گم شده ام
.................................................................