آينده ي من

چشم تو همان نقطه پرحادثه بر اين دل ما بود
بگذشتن ونگذشتنمان هردو گمان مشكل ما بود
با آنكه زمان رفته زديدار تو من مانده ام آنجا
آنجا كه تو گوئي ز ازل تا به ابد منزل ما بود
گويند كه ماندن به گذشته نكند درد تو درمان
اين حال نبينند به احوال دل فاضل ما بود؟
آينده ي من چاره ندارد به جز از ديدن رويت !
بگذار بگويند جنون آنچه كه در باصره عاقل ما بود
اي خوبتر از حسن تو ناممكن و ممكن به دل ما
تو آيت حقي كه سزاوارترين جاي نزولش دل ما بود
غمخانه عشاق كه پرسيد چه بودست چو تعريف ندارد
آنقدر بدانيد كه اين لذت بيخودشدگي بر گِل ما بود
ديوانه صفت شو كه غم عشق به تدبير سرانجام ندارد
وين شور كه بر شعر ترم گشته هويدا زغمش حاصل ما بود