دردودل

درود بزرگوار
دلنوشته زیبایی است

بداهه تقدیم شما شاعر گرامی
مستی به دلم دارم
از صدای شعر هایت
پیمانه بدادی تو
زان شعر اهورایی

سلام بر جناب ژولیده
عزیز کجایی
بودن یا نبودن مسئله اینست
مصرع اول را اینگونه دوست دارم بخوانم
دنیا زیر و بمش همه لطف و صفاست
لطف و صفا نیست؟
صفاکده بودن دنیا را تاکید میکنیم

درود بر شما جناب ژولیده عزیز
دمی مهمان غزلتون بودم و لذت بردم
ولی احتراما با جناب آزاد موافقم و می شود دیدگاه
بهتری نسبت به دنیا داشت البته با در نظر داشتن ناپایداری آن

عذر میخوام متن شعر رو اشتباه ارسال کردم.درستش اینه

دنیا مگرش زیروبمش بیش و کمش لطف و صفا بود؟ نبود
اگرم بود پس این عاشق دیوانه ی حراف کجا بود؟ نبود؟

چند صباحی من و جامی زشرابی که خرابش بودم
چونکه دست رد زدن بر سینه ی ساقی خطا بود. نبود؟

خبری گر میرسید از طرف یار سیه چشم به رندان
یک جرعه بماند می نابی به سبویی حرام بود.نبود؟

من چنان از عشق تو بی معجزه پیغمبری ها کرده ام
جای عشقت بیگمان در سینه ام باید خدا میبود.نبود

امشبم تا به سحر باز بشینم در کاشانه ی این قاضی شهر
تا بدر آید بگویم این همه ظلم و ستم برمن روا بود؟ نبود

گر بپرسند این جماعت از چه ژولیده چنینی
خواهما گفت که فرهاد اگرش کوه نمیکند محال بود. نبود؟

سلام به جای بشینم نشینم بیاید بهتر نیست؟

سلام.
بله اما مخاطب ممکن بود گمان بر منفی بودن فعل برد.

سلام و درود و خدا قوت،
به خواست خدا در حال گردآوری مجموعه ای از اشعار سروش سرایان گرامی هستیم و قصد داریم کتابی از نمونه های شعر سروش (به رایگان) منتشر کنیم.
تا کنون تقریبا سی یا چهل شاعر، همکاری کرده اند و حتی از تاجیکستان و افغانستان هم سرایندگانی به جمع
سروش سرایان پیوسته اند.
اگر شما هم سرایش یا سرایش هایی در شعر سروش دارید، لطفاً با پیام شخصی یا در آخرین فِرِسته ی این جانب بفرستید!
سروش هایی تقدیم تان:


سروش 1.
منّتی نیست مهربان جانان!

می کشم روی دوش، بار گران

عمری به خاطرتان

کاش می شد که می نشاندم کاش

روی آن گیسوان عشق افشان

بعدِ سرمستیِ هَماغوشی

بارِ

سنگینِ

جان.

سروش 2.

سروشی در مکتب ادبی نورگرایی

در ترافیک غصه های بلند

من سروش وصال می خوانم

در مسیر کمال می رانم

می دانم

سمت نارنج باغ، زمزم(،) اوست.

مکتب ادبی نورگرایی
(بطور خیلی خلاصه):

ترسیم طبیعت و سنت با قلم موی معنویت بر بوم پسامدرن

سروش 3.

عشق آمد‌‌‌‌‌؛ ترانه جاری شد
غزل عاشقانه جاری شد
و سروشی یگانه، جاری شد
دل من در سکوت چشمی ماند.

شعر سروش:
آمیخته ای از شعر سنتی و شعر نو
و تا حدود زیادی، جامع قالب های
دوبیتی، رباعی، مسمط، مستزاد، نیمایی، سه گانی، پریسکه و سپید.

سروش، گونه ای برای بهترین سرایش های کوتاه با تنوع فراوان و زیرگونه های بسیار است که تلاش می کند نگاهی نو و زبانی تازه را به سرایش درآورد.
در سروش معمولا همه یا بیش تر لَخت های غيرپایانی همقافیه اند اما لَخت پایانی بصورتی متفاوت می آید.

لطفا در گسترش این گونه ی تازه و توانمند، مددکار باشید!
فراوان سپاس

درودهابزرگوار
بسیارنجوایِ درونتان غمگین ودلنشین بود
که غزل را برایم چندین بار دلنشین ترکرد
دستتان دردنکند ازاینکه مارا مهمانِ نجوایِ مقدسِ درونتان کردید..‌

من نوشتم دردهایم را به روی کاغذی
کاغذی غلتان به روی خاک میان کوچه ها

تا بدیدش از سر مهربانی فائزی
بانگ سر داد که ژولیده دراین بیغوله هاست