کاش

بادرود
بسیار زیباست چون اجازه نقد دارم با احترام و اختصار مطالبی بعرض میرسانم
شعر تان بسیار آهنگین شروع شد حتی آهنگین تر از نیمایی که اگر دو مصرع اولتان را کنار هم بگذاریم یک مصراع وزین سنتی بدست می آید
( کاش میگفتی به من دختر بیا میخواهمت)
مصراعهای سووم وچهارم را هم اگر کنار هم بگذاریم باز بر همان وزن و آهنگ است
اما از مصراع پنجم به بعد انسجام وزنی اولیه از شعرتان گرفته شده است که البته زیاد مشکلی ایجاد نمیکند هرچه پیشتر میرویم وزن کمرنگ تر میشود و مثلا کلمات باغستان و شهرستان به زور در جایگاه قافیه قرار گرفته اند ضمنا وقتی تمام شعر زبا ن معیار است یک کلمه محاره ای شاید وصله ناهمرنگی باشد مانند (تقه) ضمنا بعضی کلمات هم زیاد به نظر بنده شاعرانه نیستند و جایگاهی در شعر نجیب ندارند مثل ( به درک)
خلاصه اینکه شعرتان مخلوطی از شعر سنتی و نیمایی و آزاد است که البته این شاید بعلت فوران احساسات شاعرانه تان باشد سعی کنید این احساسات را در یک مسیر هدایت نمایید سنتی یا نیمایی یا آزاد فرقی نمیکند ضمنا شعرتان از عنصر خیال که همان آرایه ادبی باشد کم بهره است در پایان تعریفی کوتاه از شهر نیمایی تقدیم میکنم
( شعر نیمایی هم وزن دارد هم قافیه تفاوتش با شعر سنتی در این است که طول مصراعها برابر نیست و قافیه هم جایگاه مشخصی ندارد هر جا شاعر لازم دانست قافیه می آمورد )
اطاله کلامم را به سعه ی صدرتان ببخشید
باآرزوی بهترینها برا شما