لِیلی . . .

خون دل از دل مجنون پریشان می رفت
تا که آراسته لیلی به خیابان می رفت
آن که یک عمر به ما گفت حذر کن از عشق
شد اسیر دل و این راه شتابان می رفت
گاه تأخیر صالح است چه می شد یعقوب
خبر یوسف اگر زود به کنعان می رفت
طلبید عشق تو ما را و دل ما هم چون
رعیتی بود که مهمانی سلطان میرفت
با تو ما بر سر عهدیم ، که دیدیم به چشم
هر که از کوی تو می رفت، پشیمان میرفت . . .