دشت کبود

تشکر از بازدیدتان

درود

به ظاهر چنین ، جامه بر تن کنند
درون ، مادری زخمیش تن کنند
وطن ، منفعت گاه شد بر خائنان
صدا در گلو مانده بر اهرینن کنند
شغالان چنان ذلتی خاک را تباه
رخش چون گریم باور میهن کنند
مرا اعتلای وطن سرخوشی است
همان اندک از قاتلان داغ آهن کنند
دیاری که آکنده از فرهنگ شاخصش
خصومت ، دوروئی ره به مردن کنند
کدامین غروری مانده بر مام مهر گون
خلایق فقیرند کین دلیل بردن کنند

درود به کوتاه جملات بسنده میکنم. جان کلام اینکه با شعار و دروغ پراکنی و تظاهر به قدرت، بعنوان خورا داخلی ، جهت انحراف اذهان ، بقای خویش و تفرقه افتادن برای منفعت کاملا شخصی نه مردمی و میهنی ، نمی توان حکومت داری کرد. حقیقت آشکار بوده‌بطوریکه همگان بهتر از من میدانتد اصل موضوع رو. تعجبم اینه که کدام غرور و غرش مد نظر هست که ما هم بدانیم. اینکه میکویند بعدن مشخص میشود همان وعده سر خرمن دادن به ساده لوحان است. برای. من مثل روز روشن می ماند و تردیدی در نابودی رفتن ندارم. ولی برای شما اگر به نقطه ای برسید که‌حقیقت دیده شود ولی دیر و با گفتنی های دیگران و بی اثر بودن ، چه‌خواهی کرد؟ زمانه تغیییر کرده بطوریکه مغز انسان همیشه در تکامل بوده و قدرت تحلیل نسل کنونی قابل‌قیاس با نیم‌قرن پیش نیست . فرببکاری کهنه ابزاریست تنفر انگیز پ تهوع آور
دوست من لطفا با حقیقت روبرو شو با وجدان ببین و تفکیک‌کن دوستان دو رنگ و خالص رو از هم . نتیجه‌وحشتناک خواهد بود در آنصورت و اینکه‌آرزو میکنی کاش نبودی همچون من که آرزو میکنم فردا رو نبینم چون غم وطن سنگینی دوش محال است.