سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        25 قصه ی عشق

        شعری از

        امیرموسویان

         از دفتر شعر 1390 نوع شعر نیمائی
        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۷ فروردين ۱۳۹۲ ۰۷:۲۸ شماره ثبت ۱۰۶۲۲
          بازدید : ۹۰۲   |    نظرات : ۱۶
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        آخرین اشعار ناب امیرموسویان

        بهترین جمله همان بود که گفتی با من:
                                  "که مرا از تو جدا نتوان کرد"
        و چه پر شور تو گفتی هر دم:
                                   "که ترا ساده رها نتوان کرد "
        تو مرا بازْ سخن گفتی بازْ
        و چه جانانه بگفتی با من :
                         " که تو قیسی و من آن لیلیِ مجنونْ شده ات"
        چه سخن بهتر ازین بود که گفتی آن شب:
                          " که بجز مرگ مرا از تو جدا نتوان کرد"
        ز وفا، عشق،صفا،
         همه را در شب مهتاب تو گفتی بامن
        سَرِ این صفحۀ عشق را تو گشودی با من
        گُلِ عشقْ را تو نشاندی به دلِ ساده ی من
        با من این گونه بگفتی که دلم ،
                                    نه به یک دل،
                          که به صد دل  به دلت گیر بشد
        از همه عالم و آدم بِبُریدَشْ، آری
        با همان جمله که گفتی با من:
                          " که بجز مرگ مرااز تو جدا نتوان کرد! "
        روز موعود رسیدش آخر
        هم چو تند باد وزیدش، آخر
        دشنۀ سرد جدایی، بنشاندی به تنم :
        که دلت بر دل من، گرهی نتوان زد
        نه تو قیسی و نه من،  به خدا لیلی مجنون شده ات
        عشق ما، باد وزان بود، بدان
        نه دلم بر دل زارت نگران بود، بدان
        فصل عشقت چو خزان شد مرا
        عشقی از تو نه به جان شد مرا
        به همین سادگی از عشق رها شد آخر 
        از من و دل، جدا شد آخر.
        اما این دل بخطا،گره اش با دل او باز نکرد.....
        بدترین جمله همان بود که گفتم با دل:
        غنچۀ یخ زده ام،
        تو دگر باز نخواهی شکفت
        نه نسیمی به وزد، نه بهاری که درآن
                   گل خوش بوی وصالش شکفد
        ندهد دل به تو او بار دگر.
        کف بر آبِ روان، تو بدان،
        به  از آن جمله که گفتش با تو :  
        " که تو همان قیسی و منآن لیلی مجنون شده ات".
        بشنو ای دل که درین قرن یخی :
                               عشق و دیوانه گری،
                                        به جهانی بخرند وُ 
                                                   به هوایی بدهند.    اهواز ـ 16 خرداد 1390
        ۰
        اشتراک گذاری این شعر
        ۱۲ شاعر این شعر را خوانده اند

        حبیب الله نبی اللهی

         ،

        محمد علی شیردل

         ،

        منوچهر منوچهری (بیدل)

         ،

        محسن حامد (باران)

         ،

        سمیرا شریفی (آسمان)

         ،

        سمانه هروي

         ،

        فراز

         ،

        امیرموسویان

         ،

        سید حاج فکری احمدی زاده (ملحق)

         ،

        سعید رستگارمند

         ،

        فاطمه خجسته(بچه گیام)

         ،

        طيارغيبعلي زاده

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        مهرداد مانا مهرداد مانا
        دیروز         ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
        ۲ روز پیش         طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        ۳ روز پیش         محمد رضا خوشرو (مریخ) محمد رضا خوشرو (مریخ)
        ۳ روز پیش         علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
        ۳ روز پیش         مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۳ روز پیش         سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۴ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        مهدی سمیاری

        دل ساده ما را به کرشمه ای ربودی ووو چو نیاز ما فزون شد تو به ناز خود فزودی
        آذر دخت

        مرا نه سر نه سامان آفریدند اااا پریشانم پریشان آفریدند
        نادر امینی (امین)

        دگرباره همی گویم که من بار گران بودم چو ذره اندرین گیتی همواره با دیگران بودم نجستم من ذات حق را چونکه اکنون سریر عاشقی را من چسات دل نگاران دیدم
        میر حسین سعیدی

        در آرزوی بهار آخرین برگ پاییز مثل یک قهرمان در پای درخت با هزاران نقش ناز جان می بازد بهار خواهد آمد
        ساسان نجفی(سراب)

        اگر روم ز پیش فتنه ها برانگیزد اا ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4