دلتنگ باده گیسوان

به سوی این دلم بازآ بیا ساقی به دیدارم
که در شبهای تنهایی به عشقت یار بیدارم
من از دنیای این قلبم بنالم یا فراق جان
فراق چشم و گیسویت دلیل حال بیمارم
خم ابروی مستانه شبی با شوق میخانه
دل تنهای جانانه شده بی تاب و بی یارم
برفت از این دل تنها ولی گویم ز تو ساقی
تو بشنو از دل و قلبم دگرها را چو بیزارم
جماعت گشته قاضی دل دلتنگ معشوقه
به دید مردم قاضی منم بی بند و بی بارم
ز کنج خانه ی تنها به دستی ساز شیدایی
تو رفتی عادت جانم شده نجوای گیتارم
رسد آخر تغزل از دل شیدا ولی خواجه
ندارد واهمه جانم منم بی آه و بی عارم