فراق یار

به سوی این دلم بازآ بیا ساقی به دیدارم
که در شبهای تنهایی به عشقت یار بیدارم
من از دنیای این قلبم بنالم یا فراق جان
فراق چشم و گیسویت دلیل حال بیمارم
خم ابروی مستانه شبی با شوق میخانه
دل تنهای جانانه شده بی تاب و بی یارم
برفت از این دل تنها ولی گویم ز تو ساقی
تو بشنو از دل و قلبم دگرها را چو بیزارم
جماعت گشته قاضی دل دلتنگ معشوقه
به دید مردم قاضی منم بی بند و بی بارم
ز کنج خانه ی تنها به دستی ساز شیدایی
تو رفتی عادت جانم شده نجوای گیتارم
رسد آخر تغزل از دل شیدا ولی خواجه
ندارد واهمه جانم منم بی آه و بی عارم