امید وصل

درود بانو
مناجاتی بسیار زیبا و شورانگیز بود
ولی با معنی آن موافق نیستم
در این دنیا آسان ترین کار مردن است
و زندگی کردن هنر
امید که سرافراز زندگی کنید
و عاقبت بخیر شوید

هزاران درود بر شما بانو جان
دلگویه ی زیبایی بود
و در این روزگار خدایی که به شدت کافیست

از قالب اشعار دلم بی خبرم من!
گویی که به جمع ادبا بی ثمرم من!

تحصیلات مرتبط با ادبیات نداشته ام، اما از نوجوانی آهنگین سرودم، نمی دانم قالب اکثر اشعارم غزل مثنوی است یا چه؟
اگر کسی قالب اشعار مرا می دانست، ممنون می شوم مرا هم آگاه گرداند سپاس

سلام بانو جان، فارغ از قالب شعر و وزن و قافیه، دلنشین و روان سرودید ، و سرودهٔ تان ،چون از دل برآید لاجرم بر دل نشیند،بسیار لذت بردم،درودها🌹🌹🌹🌹

وَ الْعَصْرِ «1» إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ «2» إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ «3»

به روزگار سوگند. همانا انسان در خسارت است. مگر آنان كه ايمان آورده و كارهاى نيك انجام داده و يكديگر را به حق و استقامت سفارش مى‌كنند.

گاهی ظلم ناشی از بدکاری انسان ها راه نفس کشیدن را می بندد، شکایت این شعر از بدکاری انسان هاست، نه از مهربان ترین مهربانان، اصلا هر چه بدی در این دنیا هست خودمان خلق کردیم، با کم عقلی مان خلق کردیم، وقتی کسی احساس می کند با خوردن حق دیگران بزرگ می شود، زندگی را برای دیگران سیاه می کند،
از خدا می خواهم، توانمان دهد، صبرمان دهد، چشمانمان را بینا گرداند....
شکایت از نامردی اهل زمین است نه ناشکری پروردگار عالم (معشوق حقیقی)
خداوند مرا ببخشد اگر اشعارم راه راستین را غلط بنماید، منظور چیز دیگری باشد و اشتباه برداشت شود، پروردگارا توان قلمم را زیاد فرما، آمین....