شعله آهی

کجای طاقچه ی ذهنت
 نشسته است دلم
که از حریم خیال تو 
 رفته   پنهانی
و خاک گرفته 
خاطرات عاشقی هامان
چرا که بسته  پر و بالم
 مگو نمی دانی
که آشیانه ی ما را
  کشانده به ویرانی 
تقاص پس نگرفته ام 
از این قاتل جانی
به یاد  گل روی تو 
شکفته  لبهایم 
چه سود که درونم
 فتاد شعله ی  آهی
بسوز ساکت و آرام
 مغلطه نکن آذر
که سرنوشت تو این است
 مگر نمی دانی

11مهر1400
آذر.م