گوشه ای پُر شور

خشکی لب دریا نشانه ی سخاوت نیست
می توان آواز را از گلوی بریده ی رود شنید

و انسان کتاب ها را نوشت تا برای تفسیر شوق مرجع معتبری باشد
اما شور معنایش همیشه هیجان نیست
مثلاً در جمله ی «دلم شور می زند»
یک دریا انتظار موج می زند

سخن آخرم در غربت باشد 
لغت نامه ی «دل» را حرف به حرف خوانده ام
حرف آخر را می زند

«تنهایی»

سلام بر مهدی محمدی عزیز


برویم سر نقد راجع به سپیدت

خشکی لب دریا نشانه ی سخاوت نیست

صرفا یک خبر که خواننده منتظر ادامه ی خبر است ولی هیچ اثری از ادامه نیست و با پرش بر رود الکن مانده است این قصه و نمیشود رابطه ای بین رود و دریا پیدا کرد به لحاظ چینش کلمات

می توان آواز را از گلوی بریده ی رود شنید
که هیچ ربطی از سخاوت دریا و آواز رود نیست گلوی بریده ی رود به زعم من ریزش گاه رود به دریاست و صدای غرش رود هنگام ورود به دریا به سخاوت دریا چه ربطی دارد چه کناره های رودهم از این خشکی مستثنی نیست

مهدی جان تخیل و کشف و حتی دیگر ویژگی‌های شعری در این اثر چندان قوی و زیبا و عمیق نیستند
باز در انتظار خواننده برای کشفی دیگر پریده ای به انسان

و انسان کتاب ها را نوشت تا برای تفسیر شوق مرجع معتبری باشد
آیا تمامی کتب نوشته شده تفسیر شوق هستند؟
باز الکن است و نمیشود جز خبر چیزی از آن گرفت
علاوه بر آن حشو زیاد دارد که با گرفتن آنها و بیان شاعرانه اش
خیلی بهتر خواهد شد. مهدی جان سپید و هر گونه ی شعر خالی از رویا و خیال نیست این نوشته که راجع به انسان نوشتی جز تفسیر شوق چه خیال پردازی و چه رویایی دارد

من به ایجاز اعتقاد دارم در شعر ولی ایجاز تو ایجاز مخلّ است که مخاطب را دچار گنگی و گیجی میکند

اما شور معنایش همیشه هیجان نیست
مثلاً در جمله ی «دلم شور می زند»
یک دریا انتظار موج می زند

مهدی جانم شعر خصوصا سپید باید طوری نوشته شده باشد که مخاطب مفهوم را از داخل بیت ها و مصاریع و کلمات بیرون بکشد نه اینکه معادله را نوشته و جواب آن را هم آورده و مخاطب را روی دنده ی خلاص بگذاریم

شور معنایش همیشه هیجان نیست بعدش خیلی پیش پا افتاده کلمه ی مثلا را آوردی که آتش زده بر شعرت


مهدی جان برخی تشبیهات آنقدر مستعمل و دستمالی هستند که دیگر کسی برای آنها ذوق نمیکند مثلا جمله روی شما مثل گل زیباست اگر اولین بار بخوانیم شاید فوق العاده به نظر بیاید و کلمه ی واوووو را به کار بریم اما الان آنقدر این جمله دستمالی شده که هیچ مخاطبی را سر ذوق نمی آورد

و آخرین بندت هم

سخن آخرم در غربت باشد 
لغت نامه ی «دل» را حرف به حرف خوانده ام
حرف آخر را می زند

تنهایی

و باز تصویری دستمالی شده و مستعمل
چیز خاصی برای گفتن نداشت این نوشته ات مگر کلماتی در هم تنیده ی بدون خارق العاده گی

از قلمی که از مهدی محمدی سراغ دارم شاید عجله کرده در نوشتن این جملات وگرنه مهدی محمدی شاعر خوش قریحه سایت است و ایمان دارم بهش

ببخش مرا در تند و تیز نوشتن

دوستت دارم

ارادتمند

سید هادی محمدی