باختن

عشق هم اول و آخری دارد
مثل آرامشی بعد از مرگ
مثل پر گشتن از آغوشی
که پس از سالها میخندد
ریه ات پر شده از حرفاش
چقدر سخت میجنگد و میبازد
قلبت از عشق های دروغین و 
لاشه های صدای بی رحمش
سرت از بی مهری و بوی بد خاطره ها
دستانت پر از پوچ شده
آخرین لبخندت نمانده بر یاد
دیواری پر از دود شده
خودت هم به خاطره ها میخندی
ته قلبت به عشق باخته ای
میدانی ته این قصه ی بد
همه چیز را به دلت باخته ای