سه شنبه ۴ ارديبهشت
|
|
|
|
همراه سرد سراكده ي دلدار آدمي،حوا نبود؟
نفرين به سيب سرخ درشت لبهاي ناز او ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلم ماتم گرفت
رفتی از پیشم فضارا غم گرفت
دست بُردم بر قلم ماتم گرفت
بی حبر رفتی دلم ر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جایی که حرف خدا... به جایی نمی رسد
ساکت بمان... صدا به صدایی نمی رسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
My Flower.. As we missed..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آره راست میگی تو عاشق تری
برو جار بزن ازهمه بهتری
زدی بر دلم زخم کاری تری
سپردم تو رو من به بالا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا که شب رسد
عقل من زائل گردد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا عشقم را نمی فهمی نگاه هم رابفهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1-تو شاعر امواج نگاهم شده ای
در اوج غم و درد پناهم شده ای
من در شب اندوه،گرفتار سکوت
تو قاصدک م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صد سال شد و زیره به کرمان نرسیدست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرگ مرگ،
هر شبانگاه،
زاده میشود پُرآتش،
زیر ارّابه‌های
خدایگان انسان‌خوار!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاهد زیبایی به دادگاه آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه.......
هیچ کجای این شعر ها
نمی توانم خودم را جا کنم
تمامش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلبرانی از اَلکسیس داغ و پرتحریک تر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو می روی دل ما بیقرار خواهد ماند
غمی به وسعت شبهای تار خواهد ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مي روي رفيق:
.
اصلا بدون من تو كجا مي روي رفيق
باور نمي كنم كه چرا ؟ مي روي رفيق
كوچت نمي شود بخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من بی کسی هامو به تو گفتم
اما هنوزم دل پر درده
روزی میای و تو میبینی
آغوش گرم من دیگه سرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(چکیده:) ...آری، من، تو، او
«مرده» بودیم
و «مرده» خواهیم بود در گورستان تاریخ!!
جایمان همواره:
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه می شد عمق دلتنگی پناه آخرم بودی ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زودتر از انتظار کشیدنم بیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیسوانت شب یلداولبت چون رطب است
بی توهرکوچه ی رگ باز گرفتارتب است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محکوم شدم به گناه ناکرده
در عمق یک شب درآلود
زمانی که روح ساعتی لخت میرود
و دوباره به تن برمیگردد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ﺁﻗﺎ ﻣﻬﺪﯼ ﻫﻤﻮﻥ ﺑﻨﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﻩ
که خانه ای چو قصر شاه ﺩﺍﺭﻩ
ﺑﮕﻔﺘﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺍﯼ ﺑﯿﮑﺎﺭِ ﺷﺎﻋﺮ
خودم را میکشم از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بشنو این نکته ز من و از سخنم پند بگیر
نشود طور دگر آنچه تو را شد تقدیر
نشود حال دگرگون دل از این م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ان روز موهای تو را
دیدم پریشان تر ز خویش
موی تو را هوهوی باد
رقصی عجیب میدهد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم بسته بس که رفته ای این راه را بدون من باید که باورت شود با چشم باز خواهم گذشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میان این همه آژیر و بوق
تمام دلواپسی ام اینست
که گفته باشی دوستت دارم
و من
نشنیده باشم...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیر وقتی پیر می گردد به پاس دوستان
اولین کارش خروج از گله های شیر هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگیهایم ناخواسته پَر گرفتندُ رفتند
از مهرِ سکوتِ بر لبانم جَستند
پیِ آنها اشکها جاری شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزآرام آرام سینه شب رادریده چون بلوری از خیال آن رابه یغما میبرد
اماشب خسته وتنها همچنان بهر تما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخراشید سینه مادرانِ
بی یوسف را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به عشق خویش حیرانم نمودی
چومویت تو پریشانم نمودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ارزش ندارد هیچ درّی،
بی«انسانیت» حتّی
درّ و د...ن و
د...لت و خاک... .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناله ی نــی با دعا همساز کن
ربنـــــّا را بـی سخن آغــاز کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
أين من هو الطالب بدم المقتول بكربلا
أين من هو صاحب العلم و له اللواء
يجي ء من هو كالنجم في العلي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکی بچّه شیطان سحرگاه مرد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مسـتم که ز یـاقـوتِ لبـت کام گرفته...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یه جوری توخودم ریختم شبیه مرگ مردابم
یه جوری زخمیه قلبم که از دردش نمی خوابم
نه آرومم نه خون سردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طعم چشمان تو یعنی که نمک گیر شدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه تشویش زبان نفهمی دچارم شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماه عسل رسیده باز ااا دست نیاز و واکنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به انتقام جدایی ، علیه فاصله ها
بیا به یاد گذشته کمی قدم بزنیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
طلسمِ دشمني بايد شكستن
از اين ما و مني، بايد گسستن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیوانگی کُن اِیدل، کین ش یوه بهت رینَ ست....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در همین نزدیکی
پشت سیم خار دار
پشت خاکریزی عظیم و هولناک
ملت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آفتاب روی تو مهتاب من را جلوه داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر زینب مقامش گشته بی همتا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آزادی
پایبندی تو بال های صعودند
بر تن پرنده فرتوت
بیا هدیه کن به دستانم بال را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دخترک گفت که چت باتو چه پنهان بکنم
آنقدر چت بکنم تا تورا پشیمان بکنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میخواهم اینبار پنجره سینه ام را
به درون باز کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دل باختم ُ
رفتم به بادُ
خود باختم
بر دوش کشیدم همه غزل هایت را
به خورشید آن سوزنده ی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا نگذار من تنها بمیرم
بدون عشق در صحرا بمیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی هنوز آفتاب به آسمان بود
این مردم چراغ افروختند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیون فقر،
آنچنان جاری،
که می‌نوشند جوجه‌ها
اشک‌های بابا را!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری از:صالح بیچار(شاعرمعاصرکرد)
ترجمه:خالدبایزیدی(دلیر)
«قله»
چندین قله ی کوه رادیدم
باسرافرازی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ار دیگر مردمان را بار داد //
مردم فربه به دستش کار داد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنچنان سردی که گویی آشنایت نیستم ..
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۵۷۷ پست فعال در ۱۵۴۵ صفحه |
بانام ویادخداو درودبرشما بانو نجفی عزیز
بهروز عسکرزاده
سیاوش آزاد
محمد شریف صادقی
سید هادی محمدی
رحیم فخوری
مریم کاسیانی 
معصومه خدابنده 
فاطمه بهرامی 
