جمعه ۳۱ فروردين
|
|
آخرین اسم شب خیمه یاران خون بود دل حیرت زده و عاقبت مجنون بود
|
|
|
|
|
یار من تنهایی ام را دید و از من دور شد ...
|
|
|
|
|
آری کبوده غرورش به قامت است و باد
بر سینه ی سپر شده اش سرنیزه می زند
|
|
|
|
|
حسادت میکنم به باران ، قطره قطره نوازش میکند تو را
حسادت میکنم به باد ، موهایت را گره میزند
کلمات
|
|
|
|
|
...چراغ سحر، بیدار؛
بالا میرود زباله از جارو؛
دکّۀ برفیِ گدا
ایستاده تا سحر!
بردۀ شب،
|
|
|
|
|
آدمی تا با دعا مأنوس شد / از وی ابلیس دغا مأیوس شد
|
|
|
|
|
بعد تو از تمام آینه ها که بریدم...
|
|
|
|
|
به با حجاب و چادری می خندید
|
|
|
|
|
ساكن شيرازم
اهل نرگسزاران
روزگارم نيك است
من خدايى دارم
كه فقط عشق
فقط نور،فقط
|
|
|
|
|
تصور می کنم وقتی
کنارم هستی و نیستی
...
علی رفیعی
|
|
|
|
|
فکرمیکردم پدرم هیچ ارثی برایم نگذاشته است...
|
|
|
|
|
مریضخانه ی پنهانیست
در من
به کورتاژ مدام شعر
|
|
|
|
|
مستم ز حضور گاه گاهت، بی خود ز خودم من از نگاهت
|
|
|
|
|
به قلب پاک و خوبم ریشه داری
نمی دانم چه دراندیشه داری
|
|
|
|
|
من هرگز
نتوانستم بگویم
معشوقه ی خوبی برای تو هستم
|
|
|
|
|
من
همین دیروز
دلخوشی های الکی خودرا
|
|
|
|
|
بر رقص برگ ها
پاییز هجوم می آورد...
|
|
|
|
|
زیر نور ماه نشسته ام ؛فکر میکنم ک رستگاریم چقدر راحت است ...!
|
|
|
|
|
لعنتی خسته ام از دوری و بی تاب شدن
پای دلگیرترین خاطره ها آب شدن..
|
|
|
|
|
پناه لحظه های بی قراریم ، رفیق
بیا که روی موج بد بیاریم ، رفیق
|
|
|
|
|
....فراری بعد آن چون "اردوغان"....
|
|
|
|
|
یـک ذره تـن صـدایـمان بـم شده است...!
|
|
|
|
|
می بینم یک روزگاری که– آدم- آدم می خوره
|
|
|
|
|
آنان که درد را به نگاهی دوا کنند
شاید بلطف هم نظری سوی ما کنند
|
|
|
|
|
دوای درد عشاق شکسته
فقط چنگست و سازو میگساری
|
|
|
|
|
کوله بار غزل از دوش من افتاد ، بیا
شاعرت سکتهء شعری زد و جان داد بیا
صحنهء آخر این معرکه را اجرا
|
|
|
|
|
بابسم رب عاشقی دفتر دل وا می کنم
مثه یه عاشق خودم و توی دلش جا می کنم
|
|
|
|
|
بیا ببر امانتت که نزد من به یادگار
نهاده ای چه خسته ام زراه ورسم روزگار
|
|
|
|
|
آب دریا را بشوران باخبر کن چشمه را
یک نظر پروانه شو زیر وزبر کن چشمه را
در بهار رودهایت قطره ا
|
|
|
|
|
نمی دانم چرا ضربان قلب من آرام نیست ؟
هی تند می زند تا روزی تو را ببوسمت
|
|
|
|
|
روزگـــــــار لامــــروّت تــــا مـــــرا از یـــــا�
|
|
|
|
|
مورند کسانی که سلیمان نشناسند ..
|
|
|
|
|
خسته از شب های بی دردی...
|
|
|
|
|
دوبـــاره از نــبودش کـــوه غـــــم داری
مـــــیان گریه هایـــــت مـُردی انگاری
|
|
|
|
|
دیگـر ز بــا وفــایــی خـــود شــرم مــی کنــم
از بس شنیــده ام کــه دلــت پیــش دیگریست
|
|
|
|
|
حرف پاکی و نجابت از من
سخن سرد و بی مایه و مجهولی است
مهره ی مار من است
دل غمخوار من است
رنگ
|
|
|
|
|
مفعول فاعلات مفاعیل وفاعلن
|
|
|
|
|
یک عده بگیرند کلاه از سر من....
یک عده کلاه بر سرم بگذارند...
|
|
|
|
|
مادر تو یاس سپیدی
تو مریمی
بعد ازتو آ سمان
دلم بی ستاره شد
|
|
|
|
|
سقوط پلک هایت
بر قاره ی سیاه چشمانت........
|
|
|
|
|
برگی از دفتر دلنوشته ها ...
|
|
|
|
|
ماه هرشب قطره قطره روبرویم میچکد
|
|
|
|
|
نفسی، نفس بگیرم، نفسی بعد بمیرم....
|
|
|
|
|
بیب،،،بیب،،،بیب
کاسهی سرم را می شکافیم
|
|
|
|
|
هر ورق از دفترِ من،به عشقِ تو خط خطی شد
شروعِ هر واژه و حرف،به اسم تو منتهی شد
حالِ من آشفته ی تو،
|
|
|
|
|
ای که با جام خیالت همه شب مست ....دلم.../
|
|
|
|
|
روی تو،لاله ی شبهای دراز تار ،تار است/
همدم چنگ سیاه سرد آن بازار ،زار است/
یاد تو باوری از رفتن
|
|
|
|
|
هیچ کسی مرا به زندگی دعوت نکرد.....
|
|
|
|
|
از عشق خدا گر شده بودیم معطر
از جمله ملک به شده بودیم و فراتر
|
|
|
|
|
سقفی برای عاشقی بر پانکردیم
|
|
|
|
|
نذرچشمت می کنم این شعر شورانگیزرا
برگ سبزی فرض کن این تحفه ی ناچیزرا
|
|
|
|
|
عُمـرسیت، پِیِ قـافیـه و، وزن ورَدیفیـم.....
|
|
|
|
|
بیا ای تمام خیال سرودن
به روزای روشن به آغوش موندن
بیا تا شروع شه ،شبای محبت
بیا شعله باشیم ت
|
|
|
|
|
چه عجب بر سر ايوان بلور
قدمي رنجه گر دامن ياس
زده اي پنهاني
|
|
|
|
|
رودخانه ام را به دریا میسپارم، تو باش و دریای خونین نگاهم
نه من دارم دگر چشمی به سویی، نه مانده ...
|
|
|
|
|
نفسم در نمياد
روزگارنامراد
|
|
|
|
|
شکوه
و
فر تاریخ هزاران ساله ی شهرم :
هه ور
میمه
علی کش
قلعه ی:
شیاخ و انجیر و تمام بام
|
|
|
|
|
بین_
من و_و
تو
اقیانوسی ست آرام
کمی تا قسمتی ..
|
|
|
|
|
افسرده هستم وتنها فقط همین
عکس تو مونس شبها فقط همین
|
|
|
مجموع ۱۲۳۴۶۱ پست فعال در ۱۵۴۴ صفحه |