پنجشنبه ۹ فروردين
|
|
در آن تاریکی شب گریه کردم گریه کردم
|
|
|
|
|
گیسوی سیاه تو، هر روز، تکه ای لمس شدنی از شب است...
|
|
|
|
|
من گرسنهام،
سیر نمیشوم!
هرچه کتاب میخوانم...
رها_فلاحی
|
|
|
|
|
شب یلدا ، چرا آواز تو غمگین و سوزان است
|
|
|
|
|
تو مثل خاطرات خوبِ دورانِ دبستانی
|
|
|
|
|
شعله های عشق تو ،
یا دوزخ ات ،
کدامیک گرمترست ؟
|
|
|
|
|
یه روزی تنگ غروب آسمون/ تو رو دیدم توی راه خونمون
نگاهم خیره بهت شدش سری/به نگاهی تو سری دل می بری
|
|
|
|
|
به نظر سکوت هم بد نیست
حربه ی رهایی خوبیست
آن زمانی که تاب ماندن نیست
|
|
|
|
|
تا کی برای با تو بودن بی تو باشم !؟
|
|
|
|
|
لیلا منم کز عشق تو دیوانه چون مجنون شدم
|
|
|
|
|
باز هم
وعده فردا دهی و
میترسم
باز هم
کام دلم
بی تو رها ماند باز
باز هم بغض گلو
نگاه خیره و
|
|
|
|
|
ای عشق جاودانه ارام زتو هستی
نیروی شباب
|
|
|
|
|
دردم بسیارست ویکی یارندارم
در خانه دل محرم اسرار ندارم
|
|
|
|
|
شیرینِ غزل در خمِ تعبیر دل افتاد...
|
|
|
|
|
خسته از دلتنگی و بی تابی و این شب
نمی خواهم سکوتم را بشکنم
این دل شکسته التیام میخواهد
تب کرده و
|
|
|
|
|
پر شور ترین دختر دنیا شدهای
|
|
|
|
|
باغبان تیشه مَزَن؛قطع نکُن!
|
|
|
|
|
غمسرا اولوب غملی خانه میز
|
|
|
|
|
آسمانم خفته در دامان شب
چشم من سرشارِ از باران شب
میچکد مصرع به مصرع عشق تو
با غزل پر میشود د
|
|
|
|
|
گر به هوای عاقبت شوق شباب نهان کنی
چون که اَجَل فرا رسد عَبد و ثَنا لِعان کنی
|
|
|
|
|
من از پرستش ماه گفتم
از رنج بیشمار سالیان
من از اقلیم ها گفتم
از قرون وسطی تا عهد ترکمن چای
او
|
|
|
|
|
من همان تَرک دیارم
من همان خفته ی بیدارم
|
|
|
|
|
❤️باز آمد وقت دیدار فروزان ستاره با ستاره، روز اوج دو پرنده در طلوعی روشن از روزی بهاری❤️
|
|
|
|
|
آمد زمستان و هزاران جوجه ی نشمرده مانده
|
|
|
|
|
جهان بی پرده می خواند تورا
|
|
|
|
|
ترانه سرا: م.مدهوش❤️
🎧دکلمه: بانو هستی احمدی🌟
|
|
|
|
|
سرگیجه گرفتم !
در بزرگراه ... یکعالمه مجنون دیدم ،
که شغلشان ویراژ بود
|
|
|
|
|
مار من از کار بگذشت،عاقبت مجنون شدم
در میان شهر لیلا عاشقی دلخون شدم
|
|
|
|
|
ای دلبر خوش نام من شاهانه می خواهم ترا
عشقت نشسته بر دلم دیوانه میخواهم ترا
|
|
|
|
|
اییارنظرکنکه غمدلدارم
|
|
|
|
|
ظاهرا با صلابت و شاد و از درون صادقانه گندیدیم
|
|
|
|
|
ای خو شا آنانکه بی روی ریا بهر خدا کاری کنند
|
|
|
|
|
درد چیست ؟
رخسارش به که ماند؟
چه طعمی دارد؟
صدایش چگونه است؟
چه رنگی دارد؟
|
|
|
|
|
هرچه من در دوری اش؛
بر جان ِ دل،خنجر زدم؛
|
|
|
|
|
باز با دل غمناک همه شب ذکر تو
باز نشود دفتر دل تا نبود شعر تو
چو ن اینه سکندر رخشان ماه صنم
|
|
|
|
|
رفتنتازنزدبابارسمیاریبودنه
سهممناززندگیاینبیقراریبودنه
|
|
|
|
|
با تنـد و شـتاب چو بـرق و بـاد ؛ پـیشـاپیـش
بــاز گــاه شــمــار مــژده بــداد ؛ پـیشـاپـیـش
بـ
|
|
|
|
|
نوید آمد به انسان فرومانده به تاریکی
که او زاینده نور است در آفاق انسانی
|
|
|
|
|
یلدا شب شاهنامه،حافظ خوانی
|
|
|
|
|
مثل یک طوفان دلم را جستجو کردی
خانه ام ویران نشد
|
|
|
|
|
معبدِ چشمان تو نجوایِ رُز در ماه و مِه/روح من عریان تر از باران تو را بر تن کشید
|
|
|
|
|
می شوی مانند یک چاهی به گل
|
|
|
|
|
از رفتن تو رنج فراوان جاریست
|
|
|
|
|
یه آسمون ستاره،ابرای پاره پاره
خداکنه که امشب،یکم بارون بباره
|
|
|
|
|
با تمام گرمی احساس خود می بوسم امشب آخرین یلدای سردت را...
|
|
|
|
|
آری خورشید ثابت کرد :
حتی طولانی ترین شب
نیز با اولین تیغ درخشان نور به پایان می رسد ،
حتی
|
|
|
|
|
با سردی و بی بارش تا چله عجیبه
|
|
|
|
|
یلدای گیس افشان! پائیزِ ما نمرده
|
|
|
|
|
دختری با قلبی طولانی که سالهاست به پیشواز زمستان می رود.
با موهای طلایی خویش و چشمانی سبز، باد گیسو
|
|
|
|
|
هستیم تاب ندارد به چنین راه بلندی
ابرو و چشم سیاه و زلف و گیسوی کمندی
عاشق چشم و رخ یار شد
|
|
|
|
|
گفتی که قیمت دلخوش، چند میشود؟
|
|
|
|
|
سرم را در درد بپیچید
در جوارِ تنهایی ام سایه ام را پشتِ در رها کنید
اسیرِ هیچ خوابی نخواهم شد
|
|
|
|
|
من قبل تو...
خواب هایم سیاه و سفید بود!
|
|
|
|
|
(رسم یلدا)
شب یلدا و رسمِ خوب و شیرین_به هرمحفل بساطِ خوانِ رنگین
|
|
|
|
|
به ذرّه گر نظر لطف بوتراب کند،
به آسمان رود و کار آفتاب کند
|
|
|
|
|
این دروغ آفتاب است
که برملا میشود
یلدا نام هیچ شبی نبود!
|
|
|
|
|
خبر زلزله و عشق، بسی ویرانی است
چو دَرِ خانهٔ تو در بزند، حیرانی است
به بَرِ غمکدهٔ او بروی، راهی
|
|
|
|
|
رویِ سپیدِ ماه می گریم و می نگارمت
|
|
|
|
|
دوشدیدم جبههرااز حمله برکفارمَست
خِیلِگُردانمَستبودنآن جلوسردارمَست
|
|
|
مجموع ۱۲۲۹۷۹ پست فعال در ۱۵۳۸ صفحه |