التفات

نا بر تجربه (که البته منطقی هم به نظر می رسد) اساسا آدمهایی معتدل، انعطاف پذیر و نسبیت گرا می شوند که از فرشی به عرشی آمده اند. البته نه یک شبه و با طی کردن مسیرهای میانبُر و فرعی. بلکه با پشتکاری ریشه دار در کنار شانس هایی که در مسیر پرفراز و نشیبشان به آنها روی کرده است. اینها دورانِ سختی و حقارت هایشان را خوب یادشان هست. بنابراین، عمدتا تبدیل به بالاسری هایی زورگو و خودرأی نخواهند شد. اگر نگوییم همه، شاید بتوان گفت یکی از مهمترین رمز و رازهای تولید یک دیکتاتور در همین نکته است که هر ضعیفِ به قدرت رسیده ای، دیکتاتور نخواهد شد. آنهایی بیشتر در معرض این خودکامگی هستند که فاصله ی ضعف تا قدرتشان را به جای رفوی (گذر) زمان، با فرصت طلبی پُر کرده اند.