زنها را قضاوت نکنیم

روز زن مبارک!
ولی کاش امسال به جای تبریک روز زن یک کار دیگری بکنیم. اصلا برای یک روز فراموش کنیم که بهشت زیر پای مادران است و از دامن زن مرد به معراج می رود و زن فرشته است و برگردیم روی زمین و قبول کنیم که زن هم یک انسان است، فقط همین. اگر تنها بپذیریم که زن یک انسان است طبیعی ست که می تواند و باید آزاد باشد و برای زندگی اش تصمیم بگیرد، بدون اینکه اسم آکله و ناشزه و مطلقه و ضعیفه رویش گذاشته شود.
بیایید برای یک روز هم که شده نگاه جنسیت زده مان را دور بیاندازیم و ببینیم که زنها دست بر قضا موجوداتی قدرتمندند و از مردها چیزی کم ندارند. متوسط عمر زنها از مردها بیشتر است و قدرت بقا در شرایط سخت و انطباق شان با محیط بسیار بیشتر از مردهاست. زن ها آنقدرها که فکر می کنید به مردها نیازمند هم نیستند. آمار نشان داده که اتفاقا زن هایی که در رابطه ی زناشویی نیستند شرایط جسمی و روانی و طول عمر بالاتری دارند.
نخواهیم که زن ها را در سه رل شناخته شده ی دختر خوب، همسر فداکار و مادر مهربان خلاصه کنیم. زنها می توانند به فضا بروند، می توانند پزشک، جراح، نقاش و نویسنده و فعال سیاسی و هزار چیز دیگر باشند. ارزش وجودی یک زن هم درست مانند یک مرد در محقق کردن استعدادهای درونی خودش است نه در مچاله شدن در نقش های محدودی که طبیعت به او تحمیل کرده است.
بیایید از کنار دخترهایی که نخواسته اند پای سفره ی عقد بنشینند، یا زنهایی که طلاق گرفته اند یا خانمهایی که بچه ندارند و نخواسته اند کسی را به این دنیا اضافه کنند با تاسف و دلسوزی رد نشویم؛ برایشان دنبال دوا درمون نباشیم که اجاقشون کور است، سعی نکنیم به زور برایشان شوهر پیدا کنیم تا سایه ی سرشان شود، دعا نکنیم که بخت شان باز شود. با خودمان یک لحظه فکر کنیم که شاید این زندگی انتخاب خودشان بوده و ای بسا از آنچه که ما فکر می کنیم خیلی خوشبخت ترند.
بپدیزیم که زنها آزادند ازدواج کنند و یا نکنند و توی یک رابطه ی آزاد باشند و یا اصلا مجرد بمانند. بفهمیم هر زنی که تنهاست، بدترکیب و بداخلاق نبوده که لاجرم ترشیده. شاید جسور بوده و متفاوت. شاید کسی را هم قد و قامت خودش نیافته و صبر کرده. شاید اصلا خواسته برای خودش زندگی کند، چون تنهایی اش را دوست داشته.
بیایید هیچ زنی را به خاطر چیزی که پوشیده فضاوت نکنیم. بلندی و کوتاهی دامن دخترها را نشونه ی پاکدامنی شون ندانیم و نگاه مان را وسعت ببخشیم و به پاکی دلهای آدمها نگاه کنیم نه سوابق زندگی خصوصی شان. بفهمیم که زن ها حق تسلط بر بدنشان را دارند، حق دارند از زندگی شان لذت ببرند و تن شان را با هرکه دوست داشتند شریک شوند، می توانند چاق باشند یا لاغر، سکسی بپوشند یا ماکسی بپوشند و به ما ربطی ندارد. بفهمیم اگر زنی خودش را خوشگل کرد و لباسش باز بود منظورش این نیست که ما را تور کند و یا شوهرهای ما را از چنگ ما برباید. باور کنید هرکاری که یک زن می کند در راستای شوهر یابی نیست! زن هم می تواند برای خودش زندگی کند و حق دارد مطابق سلیقه اش لباس و رفتارش را انتخاب کند هرچند با سلیقه ی ما متفاوت باشد.
بیایید این همه تفاوت در استانداردهای مان را کنار بیاندازیم و اگر رفتاری را برای مردها مناسب می دانیم بر زنها هم روا بداریم و درک کنیم که هیچ فرقی نیست بین مرد و زنی که توی یک مهمانی سیگار می کشند و مشروب می خورند یا می رقصند یا با صدای بلند می خندند. از خودمان بپرسیم چرا از کنار اولی انقدر بی تفاوت می گذریم و همان رفتارها وقتی از یک زن سر می زند فکر می کنیم که لابد تنش می خارد و هزار وصله توی ذهن هایمان بهش می چسبانیم.
بیایید، جمله های کلیشه ای مثل "زنها رانندگی بلد نیستند"، زنها ریاضی نمی فهمند یا "زنها یا خوشگلند یا دکتر و مهندس" را حتی به شوخی هم استفاده نکنیم. یادمان بیاید مریم میرزا خانی را، نسرین ستوده را، شیرین عبادی را و هزاران زن دیگری که از چارچوب تفکرهای سخت و متحجر گذشتند و آبروی همه ی ما را خریدند وقتی هزار سال از زندگی عقب بودیم.
بیایید امسال روز زن، به جای گل خریدن و تبریک گفتن،چشمهایمان را بشوئیم و به زن نگاهی داشته باشیم، در شان و مقام انسانى اش