شاعر ریاضی دان

شعرهایم برای تو
من از تو فقط یک لبخند میخواهم برای حل فرمول دلتنگیهایم که تنها مجهولش تویی.
روی من حساب کن من همیشه همینطور عاشقت می مانم
اما کنار من مساوی نکش فقط مرا جمع کن با خودت
ضرب کن لحظه هایم را در عشق
ولی وقت عاشقی را تقسیم نکن بین من و دیگری
و از من و تو خودت را منها نکن
بگذار همیشه همین شاعر ریاضی دان باشم
بگذار از هر طرف معادله که حل کنم به تو برسم
و جواب هر تساوی بوسه باشد
من همیشه ثابتم برایت بی هیچ قدر مطلقی
قلب مت همیشه برایت مثبت میتپد
آری من همیشه عدد فردی ام که مینشینم منتظر برای زوج شدنم با تو
شعله