غمبارم
سلام و عرض ادب خدمت تمام سروران گرامی ام
آن قدر دلتنگم و غمگین که دستم یاری نمی کند همین کلمات را هم بنویسم.
حادثه ی زلزله کرمانشاه (و غرب ایران) و مصیبت بار شدن هموطنان و همتبار های عزیزم،قلبم را سوزاند.
کرمانشاه
ای کاش می توانستم با فدا کردن تک تک نفسهایم ذره ای از آلام مردمت را کم کنم.
در کلکسیون درد هایت همین زلزله کم بود...
که آن هم...
این ضایعه ی ماتبار را به تمامی هموطنان عزیزم تسلیت می گویم.
بابت اینکه مدتیست کمتر می توانم از محضرتان هم بهره مند شوم،بسیار پوزش می طلبم.
مرثیه ای از قلم توانمند شاعر عزیز دیار کرمانشاه،جناب گجری(شاهو):
شین و زاریمن...
کُتل کوی ماتم شین و رازیمَن
وِی داخِ گران بی قراریمَن
پَژاره ی داخان درد کاریمَن
رورو پِی وِلاتِ همیشه سِزیام
هوهو پِی باوان وَ ریشه سِزیام
یه جا بمباران جنگ و گیر و دار
یه لا توفِ تافِ لاف آوِ قهار
یه لا دلگیری جووانان ایل
ژَه دَس بیکاری لََه وِلاتان ویل
تا ایمشو غضب،قهرِ خشم و کین
ویش آشِکار کِرد و رو سرزمین
وینه ی هلوللکی و تاریکی شو
چندین چن نازار خاموش کِرد و خاو
زمین نیشت وَ تاوِ توفِ زَم حریر
چندین جرگ و برگ پیکنا وَ تیر
غضب واران بی و کِرماشان دا
سوفار سه سوک دا ریشِی گیان دا
یاران هم ایل وَ شو بیداری
دَس لَه دَم وَر دان و شین و زاری
کُتل بی و پا ، نه یک بلکه صد
زام دار و شکیا ژَه هشصد بی رد
داخِ مظلومی کرد و لر و لک
بان تا سه ایلی سَر باریم وَ یک
داد بیکِیم پی دردِ سختِ کاریمان
پی مرگِ یارانِ هم دیاری مان
خو بلاوِنیم زامِ کواینه و نو
پی ای نهاتَ بیکیِم کتل کو
زلزله سا کِرد و سِمکوی بی دنگ
سامان مردِم فرسنگ و فرسنگ
شاهو آزیت بار بارخانه ی دردن
آزیتی ایلِ هَناسَه سَردن
گجری(شاهو)