دور ..........با تو

آری ای گل من؛
بی تو از تو و برای تو از نو نوشتن،ازبرایم محالترین نوشتن ناممکن است،.مگر میتوان از تو نوشت و نبوده باشی ؟....
در این دوری بی انتها ، در این سفر چند لحظه ای که بال و پر خیال مجال محالترین پرواز که پرواز در آسمان نیل گون قلب است ،با هر بال زدن ،تعبیری کلمه ای زیبا و خوش منظر بر روی این دشت سپید تشنه ی جوهر قلم است می نشیند و چه زیباست نگریستن به این حادثه که جز در این ممکن،غیر ممکن است،..،
وقتی در بینهایت عشق قلب را در سیطره و جولانگاه خود میسازد دیگر قلب یار در سینه ی دلدار است و قلب دلدار در سینه ی یار.،ازینروست که هر کدام که دست به قلم شوند بی حضور و وجود همدیگر نیستند،.ازینروست که نگارنده فقط مینگارد آنچه را که دلدار گوید ....،
آری ای گل من،.هر دم که نوشتم من ننوشتم،.
تقدیم به شاعر گرانهمرم شهریار
یاسر