نقدی بر شعر (عید) رضا نظری

مطالبم را در مورد شعر ایشان پشت سر هم به ترتیب شماره بیان می کنم:
1-اشعار اعتراضی را در صورتی که خوب به بار می نشییند که لایه ای شوند و عرضه ی مستقیم نشود چرا که تاثیر آن بسیار بیشتر می شود زمستان اخوان ثالث برای این موفقیت چشمگیری داشت که هیچگاه درد جامعه و روزگار خود را مستقیم نگفت بلکه در لباس نماد و سمبل(زمستان،هوا،سرد،سیلی،و...) رگه هایی از این مساله در شعر شما دیده می شود:
زير_ شلاق_ هرزه باد_ ستم
البته این واژه ستم کمی این بیت را ضعبف کرده چون آن را کمی از نماد در آورده خود شلاق ستم و زور و ... را با خود دارد
یا
يادي از شيرهاي خفته به خاك
اما اینگونه مصاریع که مستقیم گویی محض است شعر را دچار افت می کنند:
بچه هاي شين آباد
مثلا می توانستید بگویید غنچه های شین آباد
البته مشکل شعر های اعتراضی و تریبونی این است که نمی گذارد شاعر وارد درد واقعی شود و از دور مساله را می بیند پس شاعر باید بسیار پخته عمل کند تا این اتفاق نیافتد
2-از دیدگاه تکوینی شعر کاش چرک نویس شعرتان را می خواندم گاهی شاعر شعر اول را خوب می سراید اما دستکاری ناآگاهانه ممکن است شعر را خراب کند احساس می کنم صورت اولیه این شعر بهتر بوده است
3-بررسی مسایل بلاغت شعر:
-در بی خانمان خانه به دوش بی خانمان حشو معنایی دارد چون خانه بدوشی خود بی خانمانی را در بر دارد
-به شاعر توصیه می شود اشعار زیادی از سعدی حفظ کند تا سلامت کلام ملکه زبانشان شود البته به شرطی که تحت تاثیر اشعار ایشان نسراید و کلا هنگام سرودن همه انها را فراموش کند چرا که چند نکته در این شعر هست که شاید بتوان با اغماض آن را نقص ندانست اما بر اساس سلامت کلام می توانند ایراد باشد مثال
شاعر به ضرورت وزن چشم کودکی رو به آسمان را اینگونه آورده است
كودكي رو به آسمان ، چشمش
ایراد این قضیه در بلاغت آوردن ضمیر قبل از مرجع است یعنی ش در چشمش قبل ار کودکی
و...
4-در کتاب حکایت شعر رابین اسکلتن خوانده بودم که چگونه گفتن خیلی مهمتر از چه گفتن است دوست عزیزم رضا باید روی چگونه گفتن تمرکز بیشتری داشته باشد
5-در نهایت برای آقای نظری عزیز آرزوی موفقیت دارم راجع به از بر کردن اشعار یک سخن از نظامی عروضی بگویم که گفته باید بیست هزار بیت از اشعار متقدمان را یاد بگیرد و ده هزار کلمه از آثار متاخرین را پیش چشم داشته باشد البته به قول اخوان ثالث ممکن است این مقدار میسر نباشد ولی خوب جان کلام یعنی هر چه بیشتر بهتر