گاهی حق می دهم که بنالیم!!!!!
سلام به دوستان
مدتی پیش ( ماه رمضان ) تو یکی از همین پست های وبلاگ یکی از خاطراتم رو که اسفند86 برام اتفاق افتاده بود برای دوستان تعریف کردم
من طعم شیرین بخشش خداوند رو اون سال چشیدم
چه روزهای زیبایی بود ..اون روزهای شاید تکرار نشدنی
شاید هرگز دیگه من نتونم آرامشی که اون روزها داشتم رو دوباره به دست بیارم اما ناامید هم نیستم
اما چیزی که من اینجا میخوام بگم اینه که چرا ما از غمها می نالیم ؟!
البته گاهی به خودمون حق میدم که بنالیم !!
چرا که غمها دردآلودند و اصلن غم همونطور که از اسمش پیداست یعنی رنج یعنی درد یعنی عذاب...
پس از این نظر شاید حق نالیدن رو داشته باشیم!!!!!
اما سوال اصلی اینه که چرا ما غم داریم ؟؟
آیا ما دربوجود آمدن غمهایمان نقش آگاهانه داریم ؟
اگر نقش آگاهانه داریم پس چرا ابتدا خودمون رو مبتلا به غم میکنیم و بعد شروع می کنیم به نالیدن و ....!
خداوند در آیه ی 30 سوره ی شوری دراین باره می فرمایند :
وَمَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ
هر مصيبتى به شما رسد بخاطر اعمالى است كه انجام دادهايد، و بسيارى را نيز عفو مىكند!(سوره ی شورا آیه ی 30)
در تفسیر این آیه می توان گفت که انسان اشرف مخلوقات است و نباید از او خطایی سر بزند که از قرب او نسبت به خدای متعال کم شود واز انسانیت به حیوانیت نزول کند.انسان آیینه ی تمام نمای حق تعالی است.و باید برای الهی بودن خود بکوشد.که خود را با صفات الهیه و ربانیه معطر سازد.انسان می تواند با اعمال پسندیده خود را به اعلی علیین برساند و نیز می تواند با کار های ناشایست به اسفل سافلین برساند.حالا این بلا و مصیبتی که دست رنج خود انسان و او را به اسفل سافلین بدرقه می کند و در این آیه به آن اشاره شده است لطفی ایست از الطاف حق برای انسان.از احادیث به این این مضمون نقل شده است که:دعا کنید که کفاره ی گناهانتان را در این دنیا پس دهید چون توان پس دادن کفاره ی گناهان در آن دنیا را ندارید که در سرای آخرت سخت است پس دادن.اگر بر ما مصیبتی وارد شود در پی عمل ناشایست یا گناهی است که مرتکب شده ایم.و مستحق عقاب می شویم و با وجود اینکه خدای متعال قلم عفو بر مقداری از گناهان به واسطه ی اعمال نیکی که انجام داده ایم می کشد.باز هم ماحصل کردار خودمان مستحق عذاب است.پس اگر قرار باشد بر ما مصیبتی یا بلایی وارد شود چون در پی عمل ناشایستی می آید باید آن عمل زشت نیز پاک شود.و با وارد شدن این بلا انسان نیز پاک می شود.و خدای بزرگ عده ایی از اولیا خود را به واسطه ی مصیبت تا مرگ بدرقه می کند که کامل پاک شوند.
طبق گفته ی علامه طباطبایی این مصیبت هم شامل حال افراد می شود و هم شامل حال اجتماع.و مثال برای اجتماع این است که از فرمان خدای متعال سرپیچی می کنند و خدا بر روی زمین غریب می شود،خدا نیز بلای خود را به صورت زلزله،سیل،قحطی و خشکسالی نازل می کند.