«آقابیوک» فرشته بود!

...«در تمام عمرم جوانی به این زیبایی و وجاهت -وبه قول شما امروزیها خوش تیپی- ندیده بودم.هر وقت دلتنگ می شدیم با نگاه کردن به چهره ی مثل ماه شب چارده آقابیوک همه ی غمهایمان را فراموش می کردیم و دلمان وا می شد.
حدیثی خوانده بودم از حضرت عیسی مسیح (علیه السلام) که بهترین دوستان شما کسانی هستندکه با نگاه کردن به چهره شان به یاد خدا بیفتید.فی الواقع آقابیوک چنین دوستی بود.بارها با خودم می گفتم:ظاهر روشن زیبا و نورافشان او به باطنش تاثیر گذاشته یا باطن نورانی و ملکوتی اش اثر به ظاهرش بخشیده است؟
آقابیوک واقعا یک فرشته بود.طی 15 سال دوستی ام با او هیچگاه فعل و قول منکری از او ندیدم و نشنیدم ؛ حتی مواقعی که با هم شوخی - باردی می کردیم...
حیف که زود از نزدمان رفت...حیف از آن همه زیبایی و وجاهت و ملاحت که به خاک تیره ی گور سپرده شد...»
آنچه خواندید بخشی کوتاه از خاطرات شفاهی «دکتر ابوتراب خوش عمل کاشانی» پزشک حاذق و عموی ابوی نگارنده از سالها دوستی و معاشرت با شاعر و ترانه سرای بزرگ معاصر استاد «رهی معیّری» است که به مناسبت سالروز درگذشت آن جاودان یاد و آثار ، قلمی گردید.
«رهی» بزرگ در 24 آبان ماه 1347 شمسی درگذشت.نامش بلند و روحش شاد.