مو می در سا

می در ادبیات کلاسیک ایران بغیر از شیوخ اجل (حافظ وسعدی ومولانا و....) بسامد دم دستی خیلی از شاعران بوده تا امروز که قداره کشان و لاتها کوچه و بازار دهه چهل هم با این واژه حال هایی داشته اند و هرکسی در ظن خود از می برداشتی داشته تا امروز که ساسی مانکن ها هم دست از سر می بر نداشته اند
می چیست ؟
از انگور است ؟ از چشمه فیض است ؟ از لب یار گرفته می شود ؟ از کام گیری کامروایان کوچه ها ست ؟یا در کوی عیاران یافت می شود ؟
می چیست ؟مولانا در قونیه قوامش داد ؟در کنار شمس از کوزه تراوید ؟یا از زلف ، جعد ، گیس ، لعل وجام حافظ جوشیدن گرفت ؟
می مایع است یا جامد ؟
روح است یا مجرد ؟
ماده است یا انتزاع ؟
تجریدست ؟
می به نظر من ذهن است - فرا عقل است که در ساغر جمجمه می ریزد
و تورا مست معنی می سازد و دشمن نادانی و اهریمن بی خردی است
می خرد متعالی است -خرد اعلی و اعظم است ، درک فرا تر از دیدار و شنیدار است
می یافت نمی شود نه ترکستان نه در فرغانه
عزیز کلهر می یافت کرده است
می
می خواهید ؟
بزوری از این می سیراب تان می کنم در سایت شعر ناب