شعرناب

راز و نیاز با خدا


الهی! ضعیفان را پناهی، قاصدان را بر سر راهی، مؤمنان را گواهی، چه عزیز است آن كس كه تو خواهی
الهی! چون آتش فراق داشتی، دوزخ پرآتش از چه افراشتی
الهی! اگر یك بار گویی بنده من، از عرش بگذرد خنده من
الهی! مگوی كه چه آورده‌اید كه درویشانیم، و مپرس كه چه كرده‌اید كه رسوایانیم
الهی! اگر دوستی نكردم، دشمنی هم نكردم، اگر بر گناه مصرّم، اما بر یگانگی تو مُقرّم.
الهی! تو بساز كه دیگران ندانند، و تو نواز كه دیگران نتوانن
الهی! «دعا» به درگاه تو لجاج است، چون دانی كه بنده به چه محتاج است


0