شعرناب

محبّت

🍃به نام خدا🍃
در قیامت چون نمازها را بیارَند ؛
در ترازو نَهَند
و روزه‌ها را و صدقه‌ها را
و دارایی ها را و مهارت ها را همچنین.
اما چون محبّت را بیارند؛
محبّت در ترازو نگنجد.
پس اصل ، محبّت است.
اکنون چون در خود،
محبّت می بینی
آن را بیفزا تا افزون شوی.
اگر همه‌جا تاریک بود ؛ دوباره بنگر
شاید نور ، خودِ تو باشی .
از : « فیه مافیه - مولوی »


0