ادبیات خاموش

سلام و عرض شب بخیر خدمت اساتید و دوستانی که ادبیات شیرین فارسی را به نحو درست و ملال امیزی در نقش واژگانی پر از مفاهیم در خور این باب به رسم کاغذی کاهی قلم میزنند ٬٬اما چند صباحی ست که این هنر زیبای ایرانی دست خوش نا ملایمتی هایی شده است که بطن شعر معاصر را در بنیان کمی خشکانده ٬علارقم بساری از دوستان که تمایل به سرودن شعر دارن بیش از فراگیری و اموزش اصول و قواعد رعایت فنون ادبی دست به قلم برده و ماهیئت شعر و مفهوم را کمی از اصالت خارج کرده اند و این همان سرودن اشعاری همراه با سکته شده که باید رعایت شود ٬٬٬شاید بتوان گفت که ریشه ادبیات فارسی و سرودن شعر در گرو هنر دیگری بنام خوشنویسی ست که بسیاری از اساتید بزرگ از جمله ٬جناب کابلی ٬واشقانی فرلاهانی و غیر درکنار سرودن به خطاطی و یا گاه در شرایط حال بصورت خط خودکاری میتوان پرداخت ٬شعر و سرودن ان امیزه از سه چیز از است ٬هنر اندیشی ٬زیبا نگری و کمی فعل بداهه که از ضمیر ناخداگاه انسان شکل میگیرد ٬در هر صورت در کنار سرودن شعر مطالعه کسب اگاهی از مفاهیم و اموزش زیر نظر اساتید گرامی الزامی ست //نه هر شعری شعر است و نه هر استادی استاد ٬٬با سپاس