حس آمیزی

بسم الله الرّحمن الرّحیم
آدمی دارای 5 حس فیزیکی شامل بویایی، شنوایی، بینایی، چشایی و لامسه است. اما همانطور که گفته شد، اینها حس های فیزیکی و بیرونی هستند؛ حال اینکه در درون انسان نیز حس های بسیار زیادی وجود دارند؛ مانند: عشق(تنفر)، امید(یأس)، شجاعت(ترس) و ... .
در آرایه «حس آمیزی» همانطور که از نام آن هویداست، اختلاط حس به وجود می آید. یعنی اگر در حالت طبیعی صدا را می شنویم، عطر را می بوییم، طعم را می چشیم، رنگ را می بینیم و شیء را لمس می کنیم، این طبیعت به هم خورده و برای مثال طعم را ببینیم و رنگ را ببوییم و ... .
شاید عامیانه ترین مثال برای حس آمیزی، عبارت « بوی فلان را شنیدن» باشد.
همچنین هیچ کس نمی تواند عشق را بشنود. چون مربوط به درون آدمی است. اما زمانی که می گوییم:
اگرچه گوشِ من از نغمه ها پر است ولیکن...
صدای عشق تو زیباترین نوای جهان است
عشق را دارای صدا تصور کردیم و در واقع از حس آمیزی استفاده نمودیم.
بنابراین در یک تقسیم بندی می توان حس آمیزی را به دو قسم تقسیم کرد:
اختلاط حواس فیزیکی(بیرونی)
اختلاط حواس فیزیکی با حواس درونی
مثال:
از صدای سخنِ عشق ندیدم خوشتر
در این مصراع، هر دو قسم فوق به کار رفته است:
وقتی می گوییم «صدای سخن عشق» یعنی حواس فیزیکی با حواس درونی ممزوج شده است.
وقتی می گوییم « از صدا خوشتر ندیدم» یعنی حواس فیزیکی درآمیختند.
همچنین ترکیب های زیادی هستند که در آن حس آمیزی وجود دارد که به برخی اشاره می گردد:
رؤیای شیرین ، خبر تلخ، بوی نفرت، رابطه سرد، گرمای عشق، طعم زندگی، صدای وجدان و ... .