محمد بلخی

جلال الدین محمد بن حسین بلخی مشهور به مولانا (قرن 6-7 هجری) آخوند و آخوندزاده بود. پدر او از علما و از عارفان بلخ بود. جلال الدین، خود نیز از کودکی به مکتب رفت و قرآن، حدیث، تفسیر و فقه اسلامی آموخت.
جلال الدین در مقدمه مثنوی معنوی (ارزشمند‌ترین اثر خود) می‌گوید قصدش بیان اصول دین اسلام است. او خود را تربیت شده مکتب پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) و مولا علی (علیه السلام) می‌نامد (از علی آموز اخلاص عمل...).
کتاب «مجالس سبعه» مجموعه‌ای خطابه‌ها و موعظه‌‌های اوست که بر روی منبر برای مردم می‌گفت. کتاب «مکتوبات» اثری دیگری از مولاناست که در آن هم به موعظه و دعوت مردم به تعالیم قرآن می‌پردازد. او هر چند با برخی افراد ظاهربینِ مدعیِ دینداری سر نزاع داشت، لیکن همواره در سخنان خود مردم را به پیروی از قرآن و سنت پیامبر دعوت می‌کرد.
مدارک برای مطالعه بیشتر:
"RUMI, JALĀL-AL-DIN". Encyclopædia Iranica. 2014. Retrieved 8 June 2016.
Jalāl al-Dīn Rūmī (Maulana), Ibrahim Gamard, Rumi and Islam: Selections from His Stories, Poems, and Discourses, Annotated & Explained, SkyLight Paths Publishing, 2004.
H. Ritter, 1991, DJALĀL al-DĪN RŪMĪ, The Encyclopaedia of Islam (Volume II: C–G), 393.
- مولانا جلال‌الدین‌ محمد بلخی، مجالس سبعه، تهران: کیهان، 1390.
- کتاب‌شناسی آثار مولانا جلال‌الدین در ایران، حسن لاهوتی، ایران‌نامه، سال بیست و پنجم، شماره ١ و ٢، بهار و تابستان ۱۳۸۸.
- مکتوبات مولانا جلال‌الدین رومی، تصحیح توفیق سبحانی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۷۱.
برگرفته از سایت ادیان