زینب ساعدی شاعر ساروی
بانو "زینب ساعدی" متخلص به "س_شاپرک" شاعر ایرانی، زاده‌ی ۱۲ بهمن ماه ۱۳۶۱ خورشیدی در ساری مرکز استان مازندران است.
وی حدود یک سال است به سُرایش اشعار نو و سپید اهتمام ورزیده و از اعضای کانون شاعران معاصر، کانون شاعران نو، کانون شعر آزاد، کانون شعر ایران و انجمن پایایسم ایران است.
تاکنون کتاب مستقلی به چاپ نرسانده، اما اشعارش در دو کتاب مشترک خوشه خوشه و کتاب سال بابان ۸ چاپ و منتشر شده است.
▪︎نمونه شعر:
(۱)
خیال که می‌رود
به مهمانی دل
شب
از پایه‌های ذهن بالا می‌رود
و سر می‌گذارد
بر بالین عاشقانه‌ها
تا من
تو را در دریای آغوشم
غرق و
بوسه باران کنم
با شعرهای از سر دوستت دارم.
(۲)
سیل خواب
گرفته سرزمین چشم‌هایم را
نیست شبی
سوی سرزمین فانوس‌ها
می‌پندارم
تاریکی تمام من است.
(۳)
بر حواس کدام پنجره نشسته‌ای!
که قلب چشمانم
از تپش نمی‌ایستد
مسافر کدام قطار چشم‌هایم هستی؟
که جاده‌اش پایان ندارد
فرتوت کدامین احساسی؟
فرو نمی‌ریزی از قاف دل
و من
مشوّش و درمانده
چشم می‌دوزم
به پیراهن خیال
با هزاران رنگ خزان
منتظر
تا بهار سبز از راه رسد
تا دردهایم
بی‌اضطراب
التیام یابند با سرانگشتان عشق.
(۴)
ردیف که می‌شود
قافیه‌ی نگاهت
در غزل چشم‌هایم
انجمنی بر پا شده در دل
جذابی چون چوب لای چرخ شعرهایم
تمثیلی از میترا و مهشید
بر دامان روزها و زاج‌ها
مالامال از خاطرات خاطری شیرین
می‌خواهم مثنوی بنویسم
از ابیات قانون‌مند احساس
تا قرص خوابی باشد
برای بی‌قراری‌هایمان
انگار آدم‌ها همه بیمار و بر بال شاپرک نشسته
مهیّای پروازی حبس ابد را.
(۵)
همسفر غم
با دوچرخه‌ی خسته‌ای
پا می‌زند در رکاب زندگی
تا برساند مهتاب را
به خانه‌ی صبح
پاسبان غرور است و
از حنجره‌ی شب
فریاد می‌زند
سکوت را
پدر!
بمان برایم
تا ابد.
گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)