کهکشان افکار

وقتی منظره ی سلول زیر میکروسکپ رو میبینم
به این فکر میکنم شاید زمین و کل موجودات داخلش، زیر میکروسکپیه دانشمند دیگه در جهان موازی هست و داره بررسی میشه
با شنیدن خبر ساخت فضا پیمای جیمز وب که یه جورایی زمان رو به سخره گرفته،،بیشتر به این افکار غرق میشم.
تنها ناجی که دست قلبمو می گیره و به ساحل امن می رسونه
حسناب حضور یه وجود بی نهایت که اول و آخر هست.
در تک تک لحظه و زمان ما و حتی سیاره هایی که سالهای نوری از ما دور هستن هم هست.
وقتی من متوجه خلقت خودم نشدم پس، ازاین به بعد هم دست،بشر با ذهن محدودش نیست
همه چی به وجود بی نهایت خدا وابسته است اونی که جواب سوالای بی جواب رو می دونه،،ذهن محدود من همه ی جوابها رو نمی دونه
حتما اون وجود،بی نهایت ،ما رو جای بدی نمی بره...