شعرناب

سفربهاری

سفر بهاری در سال1400 شاید بعد از این همهثابت و راکد ماندن در این هوای دلخواسته بسیار زیبا باشد اما!!!!همیشه یک امایی هست. دوستان عزیزان، دوستانه بگم؛ کمی دندان روی جگر بگذاریم تا خطر از سرمان بگذرد.
برای درک بیشتر افکارم دلنوشته ای تقدیم نگاهتان:
تهران پر از عطر هوای
زندگی کردن
خلوت تر از
یک شهر
دور افتاده ی تنها
رفتند کجا این
مردم سرخوش
آیا نمی دانند قرنطینه
چه هست آیا؟؟؟؟
باید از این افسردگی بگذشت
دیوار تنهایی
بایدکه روز امنیت بشکست
باید ولی آیا نمیدانیم
جان هزاران آدم دیگر
به دست ماست
خودخواهی ما باعث
بیماری مردم
خوشحالی ما باعث
دلگیری صد خانه خواهد شد
باید درون خویش
سفر آغاز کردن
باید....دوباره
با بال تنهایی
خود
پرواز کردن
2فروردین1400
آذر.م


0