شرک

بسم الله الرحمن الرحیم
یا ارحمالراحمین
شرک درونی همان انباشت حجاب های تعلقات غیر حقیقی در قلب است که منشا آن هر چیزی غیر از معبود (معشوق) حقیقی میباشد. آدمی میتواند صاحب نعمت های دنیوی چون خانه، ماشین، فرزند و ... دیگر نعمات باشد اما از درون تناسبش با آنها تنها خدایی باشد. که اگر بود نعمت است و اگر نبود صبر و بردباری.
شرک درون را تنها با عشق حقیقی میتوان پاک سازی کرد. عشق حقیقی را تنها کشش خود معشوق و تلاش عاشق میسر میکند. اگر لایقِ راه باشی با گردو های ناچیز سرت گرم نمیشود. آنچه که شدیدا نیازمند یاد آوری است، خداوند بنده ی خود را مختار به انتخاب میگذارد.
کششی آمیخته با اوج ارتقاءِ روحانی شاید مسیر درستی باشد رو به اخلاص. اما آنجا که عشق تنها راهپیمای تمام امورت شد بدان اخلاص حاصل گردیده. آیا این امر شدنیست؟!
ان شاء الله