نوعی خاص از عروض در سبک های نگارنده (5)
نوعی خاص از عروض در سبک های نگارنده (5)
پاسخ نویسنده:
نخست، این که مرحله ی سوم عروضی یعنی حد فاصل عروض نیمایی و شعر سپید، قبلا به وجود نیامده بود پس به کار بردن اصطلاح بازگشت ادبی در این باره اعتبار منطقی ندارد.
دوم، این که عدم پایبندی به قواعد اولیه ی عروضی، لزوما به معنای پیشرفت نیست وچه بسا در مقایسه ی عروض نوع اول (سنتی) با نوع چهارم (مثل شعر سپید)، به این نتیجه برسیم که: با وجود راحت تر شدن کار سرایش در سپید به نسبت شعر سنتی، همچنان وزن شعر سپید، از رضایت‌بخشی لازم در مقایسه با شعر سنتی، برخوردار نیست.
نکته ی مهم در این باره، لازمه ی ایجاد تعادلی میان باز بودن دست شاعر برای سرودن و وجود سبک شایسته (در وزن و غیر از آن) برای ارائه دادن شعری ارزنده است.