نامه‌ای به خودم (ساکُوتی)
ـــــــــــــــــــــــــــ
نامه‌ای به خودم
ـــــــــــــــــــــــــــ
ساکُوتی سلام
کمی تا قسمتی درظرفِ نذری، حرفی که شـاید و باید برای‌ت ندارم که لازم باشـــد بر نوکِ خودکار برآید و به ورق بیــآید، جز این‌که، این زمین‌که بر آن از رویِ جبــر نشسته‌ای و از جماعت و اهل‌ش خسته‌ای و رو از همه و همگان‌ش بستــه‌ای، مُلکِ سراب‌ست و مَلکِ عذاب
برای‌ت از خودآ و خــــــداوند آرزومندم خودت را بیش از پیش دوست بداری، از رویِ غیرت غیـر و اغیار را انکار کنی، از دستــــــرسِ جماعتِ دوپایِ آدم و ناآدم برایِ ابد ویک‌روز خارج شوی، خودت را خــرجِ مخارجِ مخـــرجِ بنی بشـــری نکنی، وَ از حیـاط‌خلوت بگذری و به حیــــاتِ سکوت برسی
بیــش از این حــــرفی نیست، فقط یــادت باشد یادت نرود هیچ‌کس، برای‌ت هیچ کس نمی‌شود!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
✍ سیدمحمدرضالاهیجی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ