سروش های کوتاه و سروش های پیوسته

سروش های پیوسته
هنگامی که چند سروش مربوط به هم را به ترتیبی به کار ببریم که تنها یک مجموعه شعر به وجود بیاید، قالب شعر ما سروش پیوسته خواهد بود. به عبارتی، سروش، نام قالب هایی ست که گاهی بصورت سروش کوتاه و گاهی بصورت سروش پیوسته می آیند و هر کدام از آنها نیز می تواند بصورت سنتی و یا بصورت شعر نو به کار برود. مثال زیر، سروش پیوسته ای را نشان می دهد که دارای پنج رشته است و هر یک از این پنج رشته می تواند جداگانه، سروش کوتاه مستقلی در نظر گرفته شود:
1-آسمانی عقاب، زخمی شد/
شعله از التهاب، زخمی شد/
در غروب، آفتاب، زخمی شد/
ناجوانمرد تیر شعله! چرا؟!//
2- غزلی بود و در زمین می گشت/
درپیِ بیتِ بی قرین می گشت/
گشت و می گشت و این چنین می گشت/
آسمانی که گشت، فهمیدیم.//
3-تاک تا شد، به جرمِ پاکی مُرد/
ایستاد. اوفتاد. خاکی مُرد/
مردِ خاکی به دردناکی مُرد/
زنده ی جاودان، غریبِ زمان.//
4-پسر و مادر، آخرین دیدار/
اشک ها: شعله های آتشبار/
رفت و ماند. استخوان که شد، برگشت.//
5- کوه ها امتدادِ بودنِ توست/
دشت، امضای جان سرودنِ توست/
نیستیّ و وطن/
هستی اش وقف در ستودنِ توست/
جاودانه شکوه - روحِ بلند!//