شعرناب

زمان

دریغ! دل را نمی شد گول زد. هر دم سراغش را می گرفت به بهانه ای. وقتی نبود، دل دیگر دل نبود، با صد زنجیر هم دل نمی شد!. آرام - آرام، پیر شدم. فراموش شدم. در گذر زمان، گم شدم...!.
مانند نباتی در چای، نمکی در آب، آدم برفی در آفتاب...


2