شعرناب

داستان کوتاه (کلاه ایمنی)


شب دوم عید بود . خیابانها مملو از ماشین ها و انسانها بود . پسر پایش را روی پدال موتور فشار داد . ترس وحودش را فرا گرفت . اما حالت عادی به خود گرفت . نگاهی به کیلومتر شمار انداخت عدد هشتاد را نشان می داد . دیگر گاز موتور نداد و انگار فایده نداشت . بوق ماشین ها در گوشش پیچید و پاهایش را محکم به موتور فشرد . کلاه ایمنی خود را از سر در آورد و داد به همسرش و همسرش خندید و گفت :
« واسه چی اینو میدی به من ؟»
پسر به شوخی گفت « بذار سرت میخوام ببینم چه شکلی میشی . یه عکس باحالی هم ازت بگیرم »
دختر کلاه را گرفت و گذاشت سر و آرام گفت « دیوونه »
پسر نگاهی به دختر انداخت و بلند زد زیر خنده . بعد دختر هم خندید . هر دوشان از ته دل بلند می خندیدند و ماشین ها با تعجب به آن دو نگاه می کردند
پسر گفت « حالا یه عکسی از هردومون بگیر »
دختر گوشی اش را از توی کیف اش در آورد و شروع کرد به عکس گرفتن از خودشان . پسر نگاهی به ماشین ها که صد متر جلوتر ایستاده بودند انداخت و خنده از روی لب هایش محو شد . چراغ قرمز بود و شصت ثانیه ی دیگر مانده بود تا سبز شود . . .
* * *
پنجشنبه 4 / 1 / 1390
پیر مردی روی صندلی روبه روی مغازه اش نشسته بود . روزنامه را باز کرد و شروع به خواندن مطالب روزنامه کرد . مطلبی نظرش را جلب کرد
" پسری در حالی که ترمز موتورش بریده بود و سرعتش بالا بود ، کلاه ایمنی خود را به همسرش می دهد و در اثر برخورد به یک ماشینی در چهار راه پسر ضربه مغزی می شود و جان خود را از دست می دهد و همسرش فقط دستش می شکند این دو زوج . . . "
پیر مرد روز نامه را روی پایش می گذارد و زیر لب می گوید
« به من چه . کور شن آروم برن . اصلا سوار یک وسیله ای بشن که ایمن شده باشه . . والا . . »
و چایی اش را بر میدارد و می خورد . . .


0