شعرناب

آدم ماندن باشید

کاش آدمها قبل از آمدنشان تمرین ماندن کنند
بیایند که بماند نه اینکه بعد از مدتی دل را به رفتن زین کنند و دور شوند از آن همه بودن و ماندن،به خیال خود رفته اند و ردپای از خود جا نگذاشته، اما نمی دانند گرمای حضور و عطر خوش بودنشان هنوز در لحظه هایمان پراکنده است و هر چیزی می تواند یادآور نبودنشان باشد ..
مثل پلی کردن موزیکی که مارا یاد آن رفته ای می اندازد که حس خوب بودنش را در تک تک نُتها جا انداخته..
اصلا شما بگویید مگر دنیا بدون زمینش
روز بدون خورشیدش
شب بدون ماهش
ماهی بدون دریا
خار بدون گُلش،
موسیقی بدون نُت
باران بدون ابر
دل بدون دلدارش میشود ..
نمی دانم ،نمی دانم چرا در هر حالی که باشی نبودنها به تو چشمکی انداخته و خود را ب رخ می کشد..
کاش آدم ماندن بودیم ،می ماندیم و دل را از رفتنهای یهویی ب لرزه در نمی آوردیم..
ای کاش قبل رفتنهایتان همه بودن یک نفر را با خود به تاراج نبرید،
بودنی ک ب لبخند،نگاه،عشق،خاطره و ...بسته است ،،
وقتی بروی همه آنها را باتو روانه خواهد کرد تا شاید دوباره روزی ب بهانه پس دادنشان برگردد و دوباره آوای خوش ماندن را برایش بخواند..
بیایید ،بیایید قبل از آمدنمان تمرین ماندن کنیم.
مریم غریبی


1