شعرناب

بهارانــــــــــــــــــه


بهارانـــــــــــــــــــــــه
تنها ، با ریزش امید میلادی هست . ای برگهای خشکیده بر درخت، فرو ریزید تا بهار منتظر، پشت دروازه های شهر وارد شود.
یا مُحوّلّ ُالحول والاحوال ، بهار که می شود شاعر می شوم:
چه خوش است بهار باشد
فال حافظ ، مي خیام ، لب آبی
عابدی توبه شکسته
بزند چنگ به مویی
گل همیشه بهارم یادت بخیر
سکوت تو وُ پر حرفي من
من به تاراج خزان میمانم
تو به آن فصل بهار.
یادت نیست ؟ گفته بودی: بهار می آید ، عاشق می شویم ، تُرنج می چینیم ، دستهایمان را شانه می کنیم!.
آب شدن قندیل ها ، سفرچلچله ها، نوید بهارنمی دهد؟ درانتظار کدام معجزه ای؟


3