خواهش میکنم توجه کنید

شیرخواران شیره ای و آمار و ارقامی از نوزادان معتاد
قسمت اول
مجله جامعه پویا - اسماعیل زندیه: بر اساس گفته های مسئولان وزارت بهداشت سالانه حدود 70 هزار نوزاد معتاد در ایران به دنیا می آید.
رویای چهار ماهه، رویایی ناتمام باقی ماند. 120 روز بیشتر میهمان دنیای خودساخته ما نبود، دنیایی که در آن جز بی رحمی، گرسنگی و خماری، سهم دیگری نصیبش نشد. دخترک چهار ماهه را وقتی به بیمارستان رساندند که از اعتیاد و سوءتغذیه شدید به استقبال مرگ می رفت. چند هفته قبل که رسانه ها، خبر مرگ رویا را مخابره کردند، آب سردی بر افکار عمومی ریخته شد. تا چند روز بازار نقدها و تحلیل ها درباره نوزادان معتاد داغ بود اما چند روز بعد خبر مرگ رویا در میان انبوه اخبار چهره های ورزشی، سینمایی و سیاسی گم شد، در حالی که هنوز هم صدها رویای دیگر در یکقدمی مرگ هستند.
اعتیاد اجباری، شیره جان این نوزادان را با درد و بی قراری عجین کرده است. اگر نوزاد معتاد شده را از نزدیک دیده باشید، شبیه یک بزرگسال معتاد که مواد مخدر به او نرسیده، بی وقفه در ضجه و عذاب است. از درد به خودش می پیچد و لحظه ای آرام و قرار ندارد.
نوزادان معتاد از همان بدو تولد با اعتیاد به دنیا می آیند. مواد سمی بدنِ مادری که غرق در اعتیاد است، به جنین منتقل می شود و نوزاد به محض این که چشمش را به دنیا باز می کند، بی اراده و بی تقصیر در چنگال اعتیاد تحمیلی گرفتار می شود.
بدتر از همه این است که به محض تولد، دردهای نوزاد چندین برابر می شود زیرا اگر تا دیروز در رحم مادرش، مواد مخدر به او می رسید و حالتی از آرامش نسبی و نشئگی در جنین وجود داشت اما بعد از تولد دیگر خبری از مواد مخدر نیست.
خیلی از نوزادان معتاد در همان هفته های اول زندگی، به کام مرگ فرو می روند. فقط در شرایطی که شانس بیاورند و مسئولان شهرداری، بهزیستی و نهادهای خیریه، آنها را در کپرها، کنار سطل زباله ها و گوشه خیابان ها پیدا کنند، احتمال زنده ماندن شان وجود دارد. اگر هم پدر و مادر معتاد، دل شان به رحم بیاید و نوزادشان را به بیمارستان برسانند، در این حالت بعید، شانس ادامه زندگی برای این نوزادان محتمل است؛ می گوییم بعید چون بعید است مادری که تا خرخره در اعتیاد غرق شده و سلامت خودش و جنینش را فراموش کرده، بعد از تولد فرزندش به فکر درمان نوزاد معتادش بیفتد.
خیلی از این شیرخواران معتاد از مادرانی کارتن خواب و بی خانمان متولد می شوند که خود این زنان هم به شکلی دیگر، قربانی فقر، تن فروشی و اعتیاد هستند. وجه مشترک همه نوزادان معتاد را باید در ناخواسته بودن آنها جستجو کرد. آنها میهمان های ناخوانده ای هستند که بی صدا به دنیا می آیند و بی صدا هم از دنیایی که ما برای شان ساخته ایم، کوچ می کنند.
ادامه دارد . . . . . . . .
پایان قسمت اول
باقر رمزی باصر
افتاده بپاخاسته