زلالهای لولی وش

نگاهی بر زلال جناب لولی وش
صائب و ... رباعیات خیام و.... دوبیتی های بابا طاهر و... به نام ، مشهور گشته و کمک و زحمت می طلبد. اگر چنانچه جایی بلنگد و یا تبلیغ کننده ای نداشته باشد، دوست وفادار زلال، خون دل می خورد و دشمنش زود گورش را می کند... حامیان محترم زلال بر این باور و یقین آینده را متوجّه خود خواهد کرد. بنابراین شعر زلال عسل شعر است. حمایت کنندگان پایدار زلال در چنین موقعیّتی بعنوان تأثیر گذاران و بنیانگذاران سبک زلال به حساب می آیند.نگاهی بیندازیم بر یکی از زلال های جناب مهدی یوسفی نژاد (لولی وش ) بنام « شاعرم کردی! »:
!
!
هـــوایی کردبـــه آستـان ِ خـویـش زائــرم کردیپریش خاطرمکردیبه خلوتم شبی سر زندرون ِ آسمان ِ شعر ِ من پـرزنببین چگونه شعر میکنم تمام ِ عشقـم راکه دل ربوده ام همارهاز هرزنولی فقط ،تو بر در زن
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
زلال فوق از نوع عروضی قافیه دار و در طول ریتم موسیقییائی « مفاعلُن مفاعیلُن» با دخالت « مفاعلُن » می باشد:
مفاعلن مفاعیلنمفاعلن مفاعلن مفاعیلنمفاعلن مفاعلن مفاعلنمفاعیلن (سطر مادر)مفاعلن مفاعلن مفاعیلنمفاعلن مفاعیلن
زلال فوق در ساختار، هیچگونه لنگی ندارد. در ریتمی یکنواخت و دلنشین جاری گشته نیز قابل تامل و بسی قابل تقدیر است. اگر تنها بر سطور مادر نگاهی بیندازیم بر قدرت شاعر !هـــوایی کرد
ببین چگونـه شعـر میـکنـم تمام ِ عشقـمرا
در اغلب اوقات،مفهوم در سطور مادر زلال، بر اوج خود می رسد.
اگر بر سطور مادر فوق دقیق بنگریم خواهیم دید که با اکثر آرایه های ادبی مزِیّن میباشد مثل: کنایه،ایجاز،تصویر،استعاره...
« ترک نشستن بر ستون صبر» نوعی کنایه و یک استعاره ی بکر و جالبی است و یا دخیل شدن بر ماه کنایه ای قوی از اراده و غلظت محبّت می باشد. شاعر عزیز ضمن اینکه بر همه ی سبک ها احترام می گذارد ، همه ی احساسش را پیوستگی معنا محکم میباشد حتّی بر اصالت فرهنگ و شفّافیّت آن نیز افزوده و در شعریّت زلال، نوعی بیداری وجدان و غیرت موج می زند. بنابر این از زلال فوق نوعی آبرو و حیاء می بارد.
باری جا دارد بر جناب لولی وش که دخالت ایزد منّان و کریم بر موفقیّت هرچه بیشتر و سربلندی آن بزرگوار را آرزو بکنیم.